Hier volgen de verslagen van de wandeldagen gelopen in Luxemburg.

Burg-Reuland (B) - Dasburg Pont (LUX) 25,8 km

THEO ANNET CORINA

Vervolg van verslag 16 mei Belgie

We lopen verder Luxemburg in door de kloof langs de rivier. Soms klauteren we op smalle rotswanden net boven de rivier de Our. We gaan op wat smalle omgezaagde boomstammen zitten om uit te rusten. Wellicht hier waar Annet een echte tekenbeet oploopt? Hopelijk zonder verder gevolgen. Bij een camping kunnen we nog wat drinken op een soort bordes van een kantine. Het is wat fris buiten, maar de heaters worden voor ons aangezet. Er zitten 2 Nederlanders aan de andere kant en wij denken dat wij wel eens minimaal 25 jaar ouder kunnen zijn. Brutaal vragen we hun leeftijd. Het blijkt nog mee te vallen.

Bij Dasburg-pont

Dan komen we al snel uit in Dasburg Pont bij de auto. We pakken toch maar de auto om wat te gaan drinken in Dasburg aan de overkant van de Our. We rijden de pont (brug) over naar Duitsland en in het stadje vinden we een leuk café. Hier alweer een Nederlandse eigenaresse. We bevinden ons tussen de motorrijders. Het lijken allemaal Nederlanders te zijn. Dan gaan we weer rijden met de auto om de andere auto op te halen. We komen een aantal plaatsen voorbij, waar we eerder door heen zijn gereden. Vanaf Burg-Reuland rijden we met 2 auto’s verder om er 1 auto naar Vianden te brengen, de finish van morgen. De TomTom geeft wel een weg rechtdoor aan, maar dan moeten we wel een verbodsbord negeren. Gelukkig komt er geen politie aan. We kijken bewust niet naar het mooie kasteel, dat bewaren we voor morgen! Dan met 1 auto naar het hotel in Roder. Het bevindt zich niet geheel op de GR5 en we moeten nog wat zoeken. De TomTom zegt nog: “You have reached your final destination”, maar we bevinden ons in een ‘niets”.  We blijven ons verbazen over de grote afstand die we per voet afleggen per dag. Het heeft ons alleen al met de auto meer dan 2 uur gekost om uiteindelijk op plaats van bestemming aan te komen. We overschrijden menigmaal de grens deze dagen en er komen nogal wat sms berichtjes dat we weer in België, Luxemburg dan wel in Duitsland zijn gearriveerd. We worden hartelijk ontvangen in ons hotel. De eerder doorgegeven aankomsttijd van half negen s ‘avonds hebben we net gehaald. Na de douche willen een aperitiefje drinken, maar de wijnlijst met prijzen geven aan dat het hier wel behoorlijk prijzig is allemaal. Het doet ineens allemaal overdreven sjiek aan. We zijn bang voor prijzen voor € 20.00 per glas of meer… De eigenaar van dit Hotel/Restaurant is een heuse top-kok. Hoe kan het ook anders, hij komt uit Nederland. Qua culinair zitten we deze trip op een waar hoogtepunt. Moe en voldaan gaan we naar onze hotelkamers. Theo begint nog wat over oude jeugdvrienden van mij, maar mijn ogen vallen dicht.

Foto's Wandelvakantie : Ardennen 2015

(Geschreven: 28 mei 2015)

Dasburg Pont – Vianden 27,7 km

THEO ANNET CORINA

Na het douchen klop ik even op de deur van de hotelkamer van mijn zussen. Ik controleer zo of ze al wakker zijn en het is goed voor het team-gevoel. Het ontbijt doet niet onder aan onze hoge verwachtingen na het diner van gisteravond. We krijgen de kok en eigenaar van de zaak nog eens aan tafel en hij vertelt over zijn avontuur in Luxemburg. Om mijn broer en zussen een mooie finish te bezorgen vandaag besluit ik om 7 kilometer uit het traject te halen voor een later tijdstip. We rijden met de auto dan ook Dasburg Pont voorbij en zetten de auto neer bij het kapelletje van Untereisenbach. We strekken onze spieren nog even met een “Zonnegroet”. Het zonnetje is er vandaag al vroeg bij en de eerste zweet druppels komen al bij een eerste beklimming. Ik zie een groot hert voor me uit springen, Theo ziet er ook een glimp van. Corina wil vanaf nu vaker voorop lopen omdat ik elke keer het wild voor haar weg jaag. We klimmen weer wat en komen nu boven op een vlakte waar de boeren bezig zijn met het maaien van het gras. We weten nu van de Nederlandse kok dat er hier veel Nederlandse boeren zijn geëmigreerd, dus wellicht zien we nu een Nederlandse boer op de trekker rijden. We dalen weer af en lopen later weer langs de Our. Voor koffie kunnen we de brug over naar Duitsland. Het is een wat vervallen cafeetje bij een camping. Het terras is opgesteld tussen de auto van de eigenaar van het café, en ander materiaal wat er niet hoort. We zitten op houten banken achter elkaar en elkaar ook in de rug kijkend, koffie te drinken. We kunnen de waterflessen weer bijvullen en steken de brug weer over naar Luxemburg. We zien in het veld nog een vos wegschieten. Bij een afdaling lopen we dicht op de rand van het erf van een huis. We moeten oppassen dat we niet van het smalle pad afglijden. Een Maria beeld is neergezet boven op de bergwand. Een oude vrouw die zelfstandig woont op een afgelegen plek strompelt over de weg. In de verte zien we op de top van de heuvel de toren van het waterwerk al. Daar moeten we uiteindelijk langs en het lijkt nu nog heel ver weg en vooral hoog. In het dorpje Stolzenberg zien we een restaurant er staat aangegeven: we zijn over 20 minuten weer terug. We zullen moeten wachten want veel keus is er niet in het dorp. We zitten toch al snel op het terras aan de soep. We klimmen gemakkelijk door richting het stuwmeer. We lopen tegen een vangrail op en zijn even het spoor bijster. Maar al snel zien we al weer blauw/gele bakens staan. Zo bereiken we vrij gemakkelijk de top van de heuvel met het stuwmeer. De toren beklimmen we ook maar even voor het uitzicht. We lassen nog een pauze in. Er is een terras bij het cafeetje bij de toren. Het bestellen van de thee en cola gaat wat ongewoon bij het barmeisje maar we krijgen gewoon wat we willen. Daarna dalen we weer wat af. We dwingen Annet bijna om ook ik haar korte broek te gaan lopen. Het is lekker warm geworden na de middag. Tot nu toe heeft ze deze nog niet aan gehad. Wij hebben al dagen de korte broek aan en het lijkt dan ook niet eerlijk dat zij uiteindelijk als enige een teken beet oploopt. We hopen zonder gevolgen. Corina komt een adder tegen.Ik loop bij een groot aanwijsbord de verkeerde kant op. Wel richting Vianden, maar niet via de GR5. Gelukkig is de familie attent. Ze worden wel een beetje bezorgd over mij voor het vervolg van mijn tocht.

We maken ons op voor een laatste steile beklimming. In het wandel boekje worden we er op geattendeerd dat er maar liefst 14 haarspelbochten in zitten. Het valt allemaal reuze mee, want we hebben ze alle 14 zo gehad. Volgens Corina was de klim best wel pittig. Theo vond het doorzettingsvermogen van de van Diepen's zo aanwezig tijdens deze klim, maar hoopte wel dat 1 van zijn 2 zusjes een rustpauze zou inlassen. Helaas, we rusten pas uit bij het uitzichtpunt met huisje boven op de heuvel. Dan blijven we op dezelfde hoogte doorlopen totdat eindelijk het kasteel van Vianden in zicht komt. We lopen nog even door de poort. Dan dalen we af naar Vianden. Ik check me even in bij het hotel voor vanavond. We lopen snel door het stadje en zoeken een mooie plek voor de borrel. Bij de rivier beneden in het stadje vinden we die ook. Daar kunnen we drinken op het halen van het eindpunt van deze wandelvakantie voor Theo, Annet en Corina. Er lijkt een strijd losgebarsten over volgend jaar. Theo wil zelf een tocht organiseren voor de familie, maar dan gewoon in Nederland. Bijvoorbeeld een gedeelte van het Pieterpad. Ik wil mijn tocht gewoon voortzetten in Frankrijk. Ik zeg dat de Vogezen met de stad Colmar tocht echt leuker is dan “Emmen”. In mijn hotel gaan we zitten voor het avondeten. Ik laat mijn kamer nog even zien aan mijn zussen. Dan op weg naar de andere auto. We komen weer op de plek waar een verbodsbord staat en de TomTom zegt rechtdoor rijden. We rijden er weer door heen. De wegwerkers zijn ook vandaag niet bezig met de weg, dus we komen er weer makkelijk door. Al onze bagage ligt daar nog, dus die kunnen we daar overladen, behalve die van mij. Dan weer verder naar Dasburg Pont. De TomTom doet weer even niet wat we willen. We komen weer in een “niets” te staan met: “You have reached the final destination”.  Ik vind het nu dan ook wel erg laat worden allemaal. Maar later vinden we het punt van gisteren en ik stap uit voor de laatste 7 km van vandaag, die ik alleen ga lopen. Ik moet natuurlijk helemaal terug naar de parkeerplaats op de meter nauwkeurig. Stel je voor een enkele stap over te slaan! Ik zwaai mijn familie uit en ik ben dan ineens helemaal alleen. De officiële route van de GR5 laat ik even voor wat deze is. In de schemer kan ik de aanwijzingen niet meer lezen in het boek en de aanduidingen zijn in het bos ook niet meer zien. Ik zou zeker verdwalen. Ik blijf maar langs de autoweg. Ik moet nog behoorlijk wat S-bochten door en ga af en toe in looppas om wat aan tijd te winnen. Ik zie een vos op de weg staan. Als hij mij ziet, kijkt hij mij nog lang aan. Het begint nu echt donker te worden. De lichten van de auto’s die langskomen, schijnen nu fel in mijn gezicht. In het donker kom ik dan ook aan bij mijn auto bij het kerkje. Corina tekst me de vraag: “Ben je er al?”. In het donker rijd ik op Vianden af en zie het kasteel mooi in het licht staan boven op de heuvel. De auto zet ik nu net boven het stadje en ik lig al snel op mijn bed. Ik ben al in slaap gevallen als om bijna 1 uur s ’nachts ik een berichtje krijg van Annet dat ze thuis is aangekomen.

Foto's Wandelvakantie: Ardennen 2015

(Geschreven: 02 juni 2015)

Vianden – Girlsdorf 14,9 km

Ik sta vanmorgen alleen op. Het is wel even wennen na 4 dagen met zijn vieren te zijn geweest. In de herberg op de plek waar we gister hebben gedineerd, neem ik nu een goed uitgebreid ontbijt. Ik ga dus weer met een gevulde maag van huis. Al mijn bagage neem ik mee. Maar het meeste laat ik achter in de auto. Alleen met een licht dag-rugzak vertrek ik voor de laatste etappe van deze vakantie. Ik krijg nog een laatste keer een mooi uitzicht van het kasteel voorgeschoteld, nu helemaal boven op de berg rand. Ik loop nog verder waar ik aan beide kanten de afgrond kan zien. Er zijn overal luxe huize gebouwd en bevind me dus echt in de elite buurt van Vianden.

Dan weer veel gele weide en velden.  Ik zie veel vee en ik loop een paar kleine dorpjes door. Op deze maandagochtend ben ik bijna de enige wandelaar met dit mooie weer. Ik stop heel even bij een rond uitkijk hutje. Bij een graanveld ga ik in de zon nog even liggen, want horeca zit er deze ochtend niet in. De brug van Gilsdorf komt al in zicht. Dit was 2 jaar geleden het beginpunt van een 4-daagse tocht. Ik herken de dorpjes ernaast ook nog. Ik loop langs het bekende riviertje onder de brug door naar Kirchsberg. Ik zie in het stadje weer het tunneltje onder de weg door in het centrum. Ik neem de tijd voor koffie. Als ik besluit om terug te gaan en ik een bus zie voorbij rijden met op de voorkant vermeld: “Vianden”, kom ik net op tijd aangerend bij het verderop geleden bushokje om in te stappen. In mum van tijd ben ik al weer in Vianden. Waren die 2 auto’s nu echt wel nodig? Ik heb nog tijd om nu het kasteel te bezoeken.  Ik lunch weer aan de rivier bij de brug beneden en neem een laatste rosé. Dan stap ik in de auto voor de terug reis naar huis. Zonder er bijna bij na te denken rijd ik weer het verbodsbord voorbij als de TomTom weer zegt: Rechtdoor rijden. Het is nu wel maandag en er werken wegwerkers aan de weg. Ik keer om en wil terug te rijden. Dan wordt ik helaas aangehouden door de Politie. Ik kan het Duits/Luxemburgs wat zij spreken niet helemaal goed verstaan en er ontstaan wat communicatie misverstanden. Er volgt een boete. Hierna volgen er geen problemen meer. Ik ben met een aantal uren rijden alweer terug in Amsterdam.

Foto's Wandelvakantie: Ardennen 2015

(Geschreven 03 juni 2015)

Girlsdorf – Keiwelbach   6.7 km

MARIA

Maria en ik hebben er al een hele treinreis opzitten (7 uur) en behoorlijk wat moeten overstappen, maar we zijn op tijd in de middag aangekomen. Ons hotel is zelfs nog gesloten. We proberen alle deuren van voor en achter het hotel. We kijken door de ramen naar binnen maar geen leven, alles is dicht. We gaan eerst nog wat eten in Diekirch. Na de lunch kunnen we gelukkig wel inchecken. Echt mooi weer om op het terras te zitten is het niet, we bedenken dat we maar gewoon alvast wat van de route moeten gaan lopen.  Net op het moment dat we er klaar voor zijn, begint het te regenen, even later hard te regenen. Maar als het later wat droger wordt gaan we toch maar van start.

bij Diekirch

We moeten nog 1 km naar het GR5 pad lopen langs de rivier. Daarna lopen we wat meer de bossen in. Het is behoorlijk drassig, dus onze schoenen zitten al gauw onder de modder. Het zijn feitelijk eigenlijk de allereerste meters van de GR5 voor mij. We zien al veel wachters stoelen langs de paden in het bos. Ik kan het niet laten om er 1 uit te proberen. Het uitzicht is niet veel anders dan op de grond.  We besluiten om midden in het bos om te draaien om niet te ver van de bewoonde wereld te eindigen vandaag. We lopen via een landweggetje naar een dorpje. Een aantal koeien komen naar ons toelopen en staren ons verdwaasd aan.  Langs het zelfde riviertje lopen we weer terug DIekirch. Het is nu gaan miezeren. Toch vinden we het niet heel erg, in de weet dat het morgen beter weer gaat worden. We kunnen later wel weer op het terras zitten, mits deze overdekt is. De gesproken taal van de Luxemburgers, brengt ons steeds in twijfel of we in het Duits, Frans of in het Nederlands moeten praten.

Foto's Wandelvakantie: LUXEMBURG 2013

(geschreven 05 augustus 2014)

Keiweilbach – Echtenach  26.5 km

MARIA

We worden door de conciërge goed op weg geholpen met een taxi en laten ons afzetten op de plek waar we gister zijn omgedraaid. Het weer is inmiddels opgeklaard. Een klein zonnetje komt achter de wolken vandaan vandaag. De taxi chauffeur vindt het een beetje merkwaardige plaats, zo midden in het bos ver van alles. GR5 wandelaars zijn ook een beetje van een vreemd soort. We blijven voorlopig nog in het bos lopen en hebben al een paar keer gedacht dat we verkeerd zaten, maar uiteindelijk nooit de verkeerde weg gekozen. In Beaufort zien we al een geschikte plek om bij een cafeetje met terras koffie te drinken. Het lijkt alleen of iedereen nog in slaap is zo vroeg. Het is dan ook Hemelvaartsdag. Toch blijkt er iemand wakker te zijn, die ons alweer in het Nederlands te woord kan staan.

Beau Fort

Na de koffie zien we dan echt “Beau Fort” en lopen dan een soort sprookjesbos in en langs een beekje. Het is vrij groen bemost op veel plekken, we zien nog net geen kabouters rond lopen. We eten soep in een restaurant. Door een andere groep wandelaars worden we een beetje van de wijs gebracht, alsof de wandelroute naar Echtenach afgesloten zou zijn door het slechte weer van de afgelopen dagen. We zien later wel rood/witteafzet lijntjes gespannen over ons looppad alsof de route inderdaad afgesloten is. Maar andere wandelaars zien we terug komen. Het zijn Nederlanders en die zeggen dat er niets aan de hand is. We vervolgen ons pad langs de officiële GR5 en wij ondervinden hier verder geen problemen. We komen hier veel Nederlanders tegen. Na nog een korte stop in een picknick plaats met overdekt bankje en tafel langs het pad in het bos komen we vrij uitgeput in Echtenach aan. Het loopt met al die heuvels op en neer toch anders dan in het vlakke Nederland. In Echtenach lijkt het of in de winkelstraat de ene kant van de weg Duits praat en aan de andere kant allemaal Frans. Op het terras smaakt het biertje super en we genieten van het zonnetje, dat er nu goed door heen komt.

Foto's Wandelvakantie: LUXEMBURG 2013

(geschreven 06 augustus 2014)

Echtenach – Wasserbillig 26,7 km

MARIA

Midden in het centrum van Echtenach staat ons hotelletje. Ze zijn niet zo heel vroeg wakker dus we kunnen nog voor het ontbijt even in buiten zitten vandaag. Daarna lopen we nog een beetje door de stad heen. Een paar kerken bewonderen we en we komen uiteindelijk bij de rivier de Sûre uit, waar we het GR5 pad vervolgen. We moeten nog een stukje terug lopen als er verderop geen bruggetje is over een inhammetje van de rivier. Aan de overkant zien we een hele grote camping waar iedereen langzaam ook wakker wordt en uit de tenten komt gekropen.

Bij Echtenach

Daarna lopen we langzaam omhoog en van de rivier af.  We gaan nu weer meer de bossen in. Een geschikte koffietent met buitenterras vinden we al in het 1^ste dorpje Rosport en daar maken we goed gebruik van. Het is wel een beetje op een druk verkeerspunt midden in het dorp, maar mag de pret niet drukken. We doen een dubbele ronde koffie voordat we weer verder trekken en de bossen in gaan. Weer zijn we in een kleurrijke bos met veel mos op rotswanden die het licht groen kleuren. We lopen een klein stukje verkeerd, maar op de kaart kan ik e.a. nog wel aflezen en komen later weer op de route. Het is weer behoorlijk klimmen geblazen en de vermoeidheid slaat toe. We nemen een kleine pauze op een bankje, maar willen eigenlijk een betere lunchplek zoeken. We moeten daarvoor wel bewust van de route af en naar beneden afdalen naar een dorpje. In het dorpje loopt ook een grotere weg met verkeer. Ook een bus halte. Als we op de halte kijken naar vertrektijden, blijkt dat over 2 minuten er al een bus zou moeten komen in de goede richting. Maria besluit onmiddellijk om af te taaien en neemt de 1^ste bus. Zo ben ik opeens alleen achter gebleven. Ik wil nog een restaurant zoeken in dit zeer verlaten en troosteloze dorp. Dit is wat te veel gevraagd. Ik keer alleen weer terug naar boven op de heuvel. Maria mist niets want de tocht loopt nu langs een lelijke steengroeve en later onder een heel hoog viaduct door. Het pad GR5 verlies ik verder doordat e.a. niet overeenkomt met de kaart. Ik blijf de rivier de Sûre gewoon volgen. Deze maakt nog wel een behoorlijke bocht. Ik kijk nu van deze kant Duitsland in. Door een Duits schiereiland in de rivier moet ik dus een behoorlijke omweg maken. Ik loop zo dus verder Wasserbillig in, waar de Sûre in de Moezel stroomt. Als gewoonte vier ik toch maar weer dat ik een etappe heb overwonnen met een biertje op een terras. Daarna snel naar Trier in Duitsland, waar inmiddels Corina en Annet Maria hebben gevonden. Zij hadden wel tijd om de stad wat te verkennen. Bij mij is dat toch een beetje beperkt. Wel gezellig eten in de stad en nog wat rondslenteren tot laat. In het hotel is een grote groep reizigers nog wat aan het drinken. Ze kunnen ons nog helpen aan de wifi-code. Altijd handig daarvan gebruik te kunnen maken. Maria stort zich op bed en ik zie hoe moei zij is geworden van de hele tocht. Haar rug speelt ook parten. Het was ook behoorlijk meer dalen en stijgen dan verwacht Heb ik haar te veel uitgeput.? Ik verschiet er een beetje van... Zullen de 2 komende dagen langs de Moezel dat minder hebben?

Foto's Wandelvakantie: LUXEMBURG 2013

(geschreven 08 augustus 2014)

Wasserbillig – Wormeldange 24,8 km

ANNET CORINA

GR5

Maria kan vanmorgen nog wat uitslapen, wij gaan na vroeg ontbijt door de stad Trier richting station om de trein naar Wasserbillig te nemen. We steken de Moezel met de trein over en komen weer in Luxemburg.

langs de Moezel

We lopen het eerste stuk via de kaart langs de rivier waar de Sûre met de Moezel samen komen. We blijven de Moezel volgen naar het zuiden. Later zien we de GR5 aanduidingen weer. We lopen nu met zijn drieën. Ik met mijn 2 zussen en dat is wel weer een hele andere samenstelling van de wandelgroep. De zon is er niet echt bij vandaag, maar we houden goede moed op beter weer. Later lopen we van de Moezel af naar een beekje in een bos. Daarna dwalen we weer in de richting van de Moezel. We lopen op een heuvel in dichte bebossing met veel varens naar beneden. We moeten even een spoor tunneltje door, krijgt Annet bijna een race fietser tegen haar aan gefietst. Met een Frans vloekwoord fietst hij weer verder. Gelukkig spreken we niet zo goed Frans! In Mantenach is het spookachtig stil en we kunnen geen koffie plek vinden en besluiten door te lopen.  In Grevenmacher weer langs de Moezel is er wel een cafeetje met een naargeestig sfeertje. Helemaal achterin nemen we plaats in een donkere hoek. Het eten is er ook niet geweldig. Het dorpje verlaten was ook niet zo eenvoudig we zien nog steeds geen GR5 pijlen. Verderop zien we een Engels stel die ook deze route lopen ook met boekje aan de kant van de weg staan, die ook het spoor bijster zijn. We overleggen samen hoe nu verder? We vragen een paar keer aan wat lokalen, maar die weten het ook niet. We lopen weer helemaal terug het dorp in, maar zien dan bij een trap omhoog naar een kerkje het teken op een wat ongewone plek staan, namelijk op de 1^ste trede. Hoe kan het ook anders een Pelgrims pad gaat langs kerken! We lopen samen met de Engelsen omhoog en vernemen dat ze in 1x de gehele GR5 willen lopen. Een aantal keer moeten we de regenkleding aantrekken vandaag, maar het is steeds een kort buitje. Dus we blijven het aan en uit trekken, en vaak hoor ik het geklapper in de wind van plastic regen kleding. In de zon hebben we wel de mooiste uitzichten boven op de heuvel van de slingers van de Moezel onder ons.  We zien een dorpje langs de rivier en dit lijkt ons een goede plek voor een pauze. Vanaf nu lopen we steeds zo snel mogelijk vanaf de Moezel zo snel mogelijk naar de top en om dan weer af te dalen naar de Moezel. Na de pauze moet ik wel constateren dat we het hotel voor vanavond in Remich niet lopend gaan redden. Daar is de afstand nog te groot voor. Ik overweeg om eventueel alleen door te lopen, en dat hun de bus nemen in het volgende dorp. Na een stuk op zelfde hoogte midden op de heuvel  gaan we nog eens een keer op en neer de heuvel. Dan besluiten we bij Wormeldange te stoppen. Er staat hier een mooi kapelletje op de heuvel. Wij lopen echter naar beneden en laten de GR5 voor wat het is voor vandaag. Beneden in het dorp worden we zo opgepakt na onze duim omhoog te hebben gestoken. Ook voor 3 lifters is dit geen probleem. We worden 15 km verderop voor het hotel in Remich afgezet. In het hotel is een mooi overdekt zwembad, waar we lekker gebruik van maken. Onze hotel kamers zitten aan een open deur aan elkaar vast. S avonds maken we langs de Moezel met zwanen nog eens wat extra meters.

Foto's Wandelvaklantie: LUXEMBURG 2013

 (geschreven 12 augustus 2014)

Wormeldange – Elvange  28,8 km

ANNET CORINA

GR5

 S’ochtends vroeg maak ik nogmaals gebruik van het zwembad. We laten de bagage achter bij de receptie en nemen alleen wat we in de morgen nodig hebben mee. Het voelt lekker licht op ons rug. Het is een beetje nat weer en wat koel. Zo zondags morgen lijkt het of iedereen in een depressie zit en in zichzelf gekeerd. Het liften terug naar de plek van gister lijkt moeilijk te gaan worden.. We zijn weer wel met zijn 3’en. Er gaat wel een bus om 10.00.u. Daarop willen we eigenlijk niet wachten. Bij de stoplichten gaan staan en vragen heeft uiteindelijk resultaat. Door een vrouw uit Duitsland, die nu in Luxemburg-stad woont, worden we meegenomen. Ze praat enthousiast over Luxemburg. Wel kraakt ze de wijnboeren in Luxemburg af die het niet zo nauw zouden nemen met de regels van de wijn industrie. Duisters doen dat beter! Eerst zegt ze dat ze ons niet helemaal naar Wormeldange kan brengen, maar later besluit ze om ons helemaal af te zetten waar we heen willen en zelfs om te rijden voor ons. Corina wil dat ze ons ook nog op de heuvel laat afzetten. Maar ik vind beneden in het dorp aan de Moezel toch wel eigenlijk genoeg.

We zien het kapelletje weer hoog op de heuvel top staan. Ik besluit om er eerst naar toe te klimmen. Annet en Corina doen dit niet en gaan rustig beginnen aan de etappe van vandaag. Ik ben zo op de top bij de kapel en een mooi wijds uitzicht over tientallen kilometers Moezel is het resultaat. Om mijn 2 zussen weer in te halen met gewoon wandel tempo kost mij nog behoorlijk wat tijd. Als ik ze in een dorpje nog niet zie, denk ik dat ze al een cafeetje zijn ingegaan, maar ik zie ze later een stuk verder tussen de wijnranken lopen. Zo komt Remich weer in zicht. Na een klein buitje kunnen we in ons hotel lekker binnen aan de koffie terwijl het regent. Na de regen gaan we verder. Nu pas zien we een GR5 teken op de hoek van ons hotel staan. Al snel klimmen we weer naar de t op van de heuvel. Ook deze middag houden we het niet helemaal droog. Onze capuchons komen weer van pas. Toch blijven we in goed humeur. De timing van de regen is gunstig. Als we willen picknicken, schijnt plots de zon door op een heel mooi punt bovenaan de heuvel bij een Maria beeld en uitzicht op de Moezel. Volgens Annet mag ik hier bij het aanzichtvan Maria het druivenveld  niet urineren, dat zou Gods-laster zijn.Na de lunch lopen we de trap af vanaf het Maria beeld naar de kerk in Wellenstein. Daarna weer omhoog. Bovenaan een dorp Wintrange staat er een groot Kruis waarna er weer een trap naar beneden volgt. Het blijkt een gedenkwaardig kruis te worden, achteraf. Annet en Corina willen nog even door lopen voordat we naar Luxemburg-stad gaan vertrekken. In Remerschen komen we net te laat om op het terras te zitten, dus lopen we nog even verder. Maar dan kom ik er achter dat we ander soort weg GR5 aanduidingen moeten volgen. Al vanaf het houten Kruis lopen we dus verkeerd. Corina wil niet helemaal terug naar dat punt. We zien het aan de andere kant van de vallei liggen, maar steken dwars door de wijn ranken. We komen een beetje in verwarring doordat bewoners ons via de auto weg naar Elvange willen sturen. Uiteindelijk komen we wel hel dicht bij het houten Kruis terug (20m) om weer op de route te komen. Op de weg naar Elvange zien we wel dat de GR5 aanduidingen afwijzen van het boek.  Het vervolg van de route wordt dus niet de route van het boek. Een probleem wellicht voor het vervolg?? Wij kiezen de kortste weg naar Elvange. Het eindpunt deze vakantie! Een borrel om dat te vieren in Elvange zit er niet in, aangezien de caféhouder ons wijst op het vertrektijdstip van de bus, namelijk over 2 minuten richting Luxemburg. Na nog even overstappen te in Monsdorf les Bains zijn we in een mum van tijd in Luxemburg stad. We drinken onze borrel dan maar in de stad, ook daar hebben we een beetje moeite om een leuke plek te vinden, we zitten in een beetje vreemde arme buurt., vlak bij ons hotel. Weer  leuk met z’n 3’en nu wel op 1 kamer. We gaan nog eens goed uit eten in een betere buurt. Een leuk cafeetje vinden we ook en praten nog eens na over de gehele tocht door Luxemburg. Het zit er al weer op. De toeristische dingen laten we voor morgen. Helaas rijden we morgen weer naar huis.

Foto's Wandelvakantie: LUXEMBURG 2013

 (geschreven 13 augustus 2014)

Elvange > Bettembourg  23,4 km

GR5

De reis van Amsterdam naar Luxemburg-stad was gisteravond ellendig traag verlopen. Het boemeltje over de Ardennen duurde oneindig. De conducteur kwam wel vrolijk langs om te vertellen dat er een trein met ‘panne” voor ons stond. Vanaf Arlon is er ook nog een vervangende bus naar Luxemburg, waar ik ver na middernacht aankom. Alleen de taxi was snel vannacht.  In het Youthhostel in een Dormitory, was mijn nacht onrustig en kort. Mijn wekker gaat al om kwart voor zes af. Ik sta ietwat verdoofd op. Ik ben mijn tandenborstel vergeten, is nu even mijn grootste ergernis. Het ontbijt sla ik deze morgen ook maar over. Dat kan pas vanaf half zeven.  Ik loop vanaf het dal in de stad naar boven. Bij één van de Casematten zie ik een aantal mannen (Syriërs?) zonder slaapzak slapen in een grot. Ik vind de bushalte gemakkelijk en de bus komt al redelijk snel voorbij. Ik heb tijd om op bij “Gare Luxembourg” mijn ontbijt te scoren en even rustig koffie te drinken om wakker te worden. Volgens mijn planning vertrekt de bus inderdaad om even na 7 uur richting Mondorf-les-Bains. Daar kom ik om half acht aan. De vervolg bus vertrekt pas om kwart voor tien. Ik kan beter dit laatste stuk meteen gaan lopen. Zo loop ik een half uur naar Elvange.

Hier was ik met zusje Corina en Annet vier jaar geleden geëindigd. Ik wil nog even kijken naar het Kruis, waar wij toen vier jaar geleden verkeerd gelopen zijn. Ik herken alles weer en kijk ook niet verbaasd als ik het Kruis van Corina vind iets naar beneden in het dal achter de bomen. Het Kruis waar Corina absoluut niet helemaal naar terug wilde. Ik wilde het nu juist wel. Al vier jaar lang! Het doet goed om weer op die plek te zijn, ik mis mijn zusjes echter wel! Ik zie de trap weer naar beneden lopen naar Remerschen. Ik raak het Kruis even met mijn handen vast. Een paar selfies is natuurlijk altijd leuk. Ik kijk nog eens goed uit over de Moezelvallei voor een laatste keer. Mijn darmen protesteren een beetje door de opwinding. Helaas geen toiletpapier meegenomen. Ohh jee!! Ik heb nog niet alles onder controle deze kleine trip van 4 dagen. Dan loop ik weer terug richting Elvange. Ik herken ook weer  de 4 rokende schoorstenen in het Zuiden. Deze steken boven het Franse landschap uit. Deze zijn van de Nucleaire Kracht Centrale CATENOM. Net voor het dorp zie ik de bewijzering (blauw bordje met geel rondje) naar links wijzen. Ik bevind me weer op de GR5! Ik heb het wandelboekje meegenomen maar deze is verouderd, hij komt uit 2006. Ik heb geprinte kaartjes met de huidige GR5 er in getekend (website: Trail Dinho) meegenomen. Hiermee kan ik mij goed oriënteren waar ik mij bevind. Al snel kom ik weer in Mondorf uit. Ik loop eerst door een park van een groot “Wellness-Center”. Voor de lunch is het nog te vroeg. Ik kan nog wel lekker in het zonnetje aan de koffie op het terras, voordat het te heet wordt vandaag. Ik loop daarna mooi wat achterlangs huizen met een mooi riviertje. Ik zie er al iemand barbecueën. Ik zie de bushalte weer, waar ik vanmorgen ben uitgestapt, net op dat stukje van de hoofdweg, waar de route even langs gaat. Ik loop het dorp uit en door een bospad wat verder weg van de hoofdweg. Het pad gaat langzaam omhoog. Een oude trap brengt mij helemaal naar boven. Ik kom uit bij een oud verlaten kapelletje met een binnenpleintje. Mijn maag is aardig leeg en begint te vragen naar voedsel. Ik heb nog een broodje uit “Gare de Luxembourg” in mijn rugzak, die eet ik even op en zit daarbij even op de grond. Ik heb trek naar meer, maar de tas is nu leeg. Ik loop stug door, maar besluit wel om een kortere variant te kiezen. Als ik op een verkeersbord “Bettembourg” zie aangeduid, is mijn besluit snel gemaakt. Rechtstreeks naar het station van Bettembourg! Bij attractie park: “Parc Merveilleux” staan er deze vrije dag wel heel veel auto’s in het gras geparkeerd. Op de weg lopen wat kleine gezinnetjes rond met kinderen en kinderwagens. Ik moet nog een heel eind door lopen. Onderlangs de snelweg, die ik vandaag al een paar keer ben tegengekomen: de A13 de Autobaan van Pétange naar Schengen. Op het station moet ik nog even wachten op de trein terug naar Luxemburg. De jongelui op het perron hebben ook geen idee wanneer de trein naar Luxemburg gaat komen, en doen er heel relaxed over. Ik blijf het dan ook maar rustig afwachten. In Luxemburg stad ga ik op zoek naar een goede lunch. Een halve liter witte wijn erbij, is misschien iets te veel na deze inspanning. Ik weet nog wel de weg terug te vinden naar de Jeugdherberg. Na de douche ga ik eerst even uitgeteld op bed liggen. Ik kan nog even tijd vinden om daar in de tuin te zitten. In de avond wandel ik weer rustig naar boven toe. Het centrum is vlak bij. Op het Place Guillaume II vind ik in de zon een mooie plek voor het avond eten. Ik kan gelijker tijd genieten van het Luxemburgs Philharmonisch Concert.

Geschreven : 01 juni 2017

Foto's wandelvakantie : Thionville

Bettembourg > Angevillers 25,7 km

GR5

Ik sta vanmorgen rond 7 uur op. Ik kan vandaag wel gewoon ontbijten in de Youth hostel. Ik verwacht John Looijmans toch niet al te vroeg vanavond, dus het kan allemaal wat relaxter. Er gaan genoeg treinen naar Bettembourg, dus zonder problemen kan ik zo rond half negen beginnen met mijn tocht van vandaag.

 Ik loop in het stadje wel een doodlopend straatje in. Een vrouw met een hond kan mij wel vertellen dat er een doorsteek is, en ze loopt even met me mee om de weg wijzen. Helemaal naar Thionville lopen vind ze wel een beetje dwaas idee voor 1 dag! Als ik even later weer op de openbare weg loop, kan ik gebruik weer gebruik maken van mijn meegenomen kaartje om te bepalen waar ik mij bevindt. Bij een spoorlijn die ik oversteek moet ik wel 2 wandelaars vragen waar ik mij precies vindt op het landkaartje. Ik snap niet dat ik hier een spoorlijn oversteek. Ze weten het ook niet en laten mij in vertwijfeling achter. Ik realiseer mij opeens dat ik mij helaas een stuk noordelijker bevind op het kaartje. Het kwartje is eindelijk gevallen voor mij! Ik loop de 2 wandelaars een tijd lang achterna. Als de weg opengebroken is, volgen hun het ernaast gelegen wandelpad. Ik kies nog even de autoweg. Maar de vele auto’s doen mij besluiten hetzelfde te doen als hen. We lopen door zand en er komen hoge hekken langs de weg, waardoor wij niet meer terug kunnen naar de openbare weg. Aan het einde moeten wij wel over dit hek klimmen om verder te kunnen komen. Dan volgt een drukke grote verkeersrontonde, waar ik mij door de auto’s moet loodsen. Het wordt een survival tocht vandaag! De weg verder naar Dudellange is gelukkig nu verder rustig en heeft een wandelpad. De 1^ste aansluiting met de GR5 heb ik blijkbaar gemist. Pas in Buderberg bij een heuvel met bos kom ik de bordjes tegen. In het bos staan er veel “blauwe bordjes met een geel rondje” die mij op weg helpen naar de eerste koffiestop. Ik loop iets van de route af de heuvel af naar het kerkje van Tétange. Tegenover de kerk is er vaak een kroeg, ook in Tétange. Ze hebben er helaas niets te eten. Ze roken wel binnen in het café. Dus de koffie doe ik buiten op het winderige terras. Ik klim weer de heuvel op, ik wandel in een grote lus door het bos, en loop Tétange weer in. De kerk komt weer dicht bij! Volgens mij had een doorsteek in het dorp van een paar honderd meter sneller geweest. Ik doe er nu ruim 20 minuten over. Dan loop ik definitief Luxemburg uit en Frankrijk in.

Geschreven : 03 juni 2017

Foto's wandelvakantie : Thionville

Vervolg Wandelverslag: Zie FRANKRIJK 1