Hier volgen de verslagen van de wandeldagen gelopen in Nederland. Ik heb vanaf mijn woonplaats Amsterdam het Pelgrimspad gevolgd tot aan Visé net over de grens in België.

De route wordt beschreven op:

http://wandelnet.nl/pelgrimspad-deel-1-law-7-1/kaart

http://wandelnet.nl/pelgrimspad-deel-2-law-7-2

Amsterdam – Aalsmeer 25,5 km     

PelgrimsPad

Aangesloten traject nr: 001, totaal 25,5 km

MARGA

Ik nodig vandaag Marga uit voor een goed ontbijt bij mij thuis. We verliezen dit keer zo geen tijd aan reizen vandaag. Het vertrekpunt van het Pelgrimspad is Centraal Station Amsterdam, en dat is niet zo heel ver van mijn huis. We zijn zo vroeg op het pad als we voor half negen de deur al uit gaan. Vanaf het Damrak lopen we naar de Dam en lopen later door het Begijnhofje naar het Spui. Dan de Amsterdamse grachten, waar het nog een stil ochtend leven is. Ik zie een kennis van mij zijn hond uitlaten. Daarna lopen we het hele Vondelpark door. We zien wat groepjes mensen hardloop training volgen. Het blijft allemaal zeer bekend terrein zo in de eigen stad. Maar later als we vanaf de Sloterkade de weg verlaten en de waterkant blijven volgen komen we in een voor ons onbekend terrein, een smal looppad achterlangs met aan 1 kant allemaal woonbootjes en aan de andere kant een soort wild moeras. Zelfs in eigen stad kan je nog verrast worden blijkbaar met wat je nog nooit gezien hebt. Later lopen we via het sluisje naar het Amsterdamse bos en laat de zon zich eindelijk zien. Op de kop van de Bosbaan in het restaurant lassen we een koffie pauze in, voordat we het echte bos inlopen. In totaal zijn we bijna 4 uur bezig om het gehele Amsterdamse Bos traject met veel water te overbruggen. Zo komt het gebied tot ons immens over. Zeker omdat we bijna niemand tegen komen, afgezien van een enkele loper en 2 jonge vissers. We verlaten halverwege het bos om horeca gelegenheid café Zilverzand uit te proberen in Bovenkerk. Helaas is deze op zaterdag gesloten, en moeten we onverrichte zaken weer terug het bos in. Uiteindelijk komen we vlak bij Schiphol-Oost definitief uit het bos, en lopen verder over een dijk. We gaan kijken bij een boerderij met beelden tuin. Een week later zouden 2 van deze beelden boven op mijn dakterras staan. Aan de overkant van de ringdijk zie ik het kantoor van mijn werk. Dan volgt nog een molen, water met bos aan de overkant voordat we in Aalsmeer aankomen. We zijn al lang toe aan een 2e bak koffie maar vinden in Oosteinde pas weer een restaurant helemaal aan de trekvaart. We moeten hier voor wel een flink stuk omlopen en het is wel even zoeken. Hier zitten we wel buiten in de zon heerlijk landelijk langs het water. Marga lijkt zelfs fitter dan mij het laatste stuk. Het 1^ste bushokje kent geen bussen naar Amsterdam helaas. We moeten nog een stukje verder. Ik ben blij dat er verderop wel een bushokje is gevonden met een bus naar huis.

De route van dit traject wordt beschreven op:

http://wandelnet.nl/traject/law-7-1-01-amsterdam-centraal-station-amsterdamse-bos

http://wandelnet.nl/traject/law-7-1-02-amsterdamse-bos-de-kwakel

(geschreven 14 augustus 2014)

Aalsmeer - Nieuwveen 13,0 km

PelgrimsPad

Aaneengesloten traject nr 002, totaal 38,5 km

MARGA

Marga en ik nemen vandaag de bus vanuit Centraal Station richting Kudelstaart. Het is even bussen want de bus stopt bij elke halte. We stappen bij dezelfde halte uit waar wij de vorige keer zijn opgestapt op de weg naar huis. We lopen achterlangs boerderijen en huizen en zijn al gauw bij de Bloemenveiling in Aalsmeer. Vanaf hier zijn we zo bij de Westeinder Plassen met watertoren. Er bevindt zich een club gebouw van een Roei-vereniging aan het water. Hier nemen we voor de eerste keer koffie vandaag. Hierna lopen we op een dijk van het meer af en zien nu dat we eigenlijk in een Industrie terrein lopen. Marga vindt deze route vandaag helemaal niet leuk. "Waarom lopen we eigenlijk hier vandaag?" en "Is er niets leuker te verzinnen om te wandelen?". Eh ja…..lastige vragen. We zetten door en komen tot weer een leuke koffieplek langs een Oud Amsterdams Fort bij Kwakel. Het landelijke is er wel vanaf. Het staat midden in een woonwijk. Na de koffie lopen we nog eens om het fort heen. Dan lopen we langs een kanaal op het Jaagpad. We gaan nog even zitten langs het water voor een korte stop. Dan lopen we verder, eerst nog op asfalt, later op gras. Bij een boerderij langs het dijkje passeren we een loslopend klein varkentje wat ons nieuwschierig aankijkt. Bij Huis ter Drecht op een driesprong van kanalen nemen we nogmaals een pauze in een tuin. We doen lekker rustig aan vandaag. We kunnen ook over de sluizen een km of 3 afsnijden volgens de kaart. Volgens Marga echt de beste keuze. Het boekje wijst ons echter met een omweg richting Bilderdam. Ik bedenk dat het boekje ons niet voor niets laat omlopen. Het moet een reden hebben. In het dorpje is inderdaad schilderachtig en er bevindt zich een huisje met een expositie over koeien. Daarna lopen we na een klein uurtje weer langs dezelfde sluizen. Was het de moeite waard? We lopen paralel aan een verkeersweg op het fietspad verder. Ter hoogte van Nieuwveen verlaten we het Pelgrimspad en zoeken we in Nieuwveen naar een bus richting Amsterdam.

De route van dit traject wordt beschreven op:

http://wandelnet.nl/traject/law-7-1-03-de-kwakel-aarlanderveen

(geschreven 15 augustus 2014

Nieuwveen - Reeuwijk  18,5 km

PelgrimsPad

Aaneengesloten traject nr 003, totaal 57,0 km

Het is nu even bussen naar het beginpunt van vandaag. Ik doe het alleen vandaag. De afstand vanaf huis wordt nu steeds groter. Ik ben al bijna een uur onderweg en ik kom zoals gepland weer bij de kerk uit van Nieuwveen. Sinds de uitgifte van het wandel boekje is er een hele nieuwbouwwijk bijgebouwd. Want die staat er nog niet op de kaart ingetekend.  Ik zoek het Pelgrimspad weer bij het kanaal op. Even later loop ik via een landweggetje achterlangs boerderijen langs het water. Het is dus heerlijk landelijk hier. Ik zie dan ook paarden, koeien geiten en schapen. Ook verse koeiestront, waar ik zo lekker intrap. Ik kijk uit op vele tuinen. Ik zie een aantal gezinnen in hun tuin genieten van de koffie. In Aarlanderveen loop ik de Dorpsstraat nog even op en neer op zoek naar koffie. Het wordt uiteindelijk een soort Dorpshuis waar ik buiten de koffie kan drinken op het terras. Ik ben de enige klant. Daarna het stukje dorpsstraat weer terug en de polder ook weer in. Ik kom 2 mooie molens tegen die exact elkaars copy zijn en met een dijkje zijn verbonden. Er wonen mensen en de wieken draaien. Er zijn buitenlandse toeristen die speciaal voor deze 2 molens hier naar toe zijn gekomen. Voor Zwammerdam haal ik 2 andere wandelaars in. Zij volgen een heel ander pad. In Zwammerdam realiseer ik mij hoe dicht bij ik bij Amsterdam ben. Ik zie de vliegtuigen hier vlakbij opstijgen. Het pittoreske dorp zelf is mij totaal onbekend. Na het dorp steek ik een drukke verkeersweg over en kom in een gebied met veel boerderijen en opvallend hoge populieren. Over de brug loop ik Reeuwijk in en vind al gauw een bushalte. Ik heb nog even tijd voor een drankje in het dorpje.

De route van dit traject is beschreven op:

http://wandelnet.nl/traject/law-7-1-04-aarlanderveen-reeuwijk

(geschreven 18 augustus 2014)

Reeuwijk – Haastrecht 13,0km

PelgrimsPad

Aangesloten traject nr: 004, totaal 70,0 km                                                       

MARGA BRAD    

We gaan dit keer met de trein. Ik heb Marga en Brad zover gekregen om met me mee te gaan. Marga stapt in op station Muiderpoort. Samen met Brad stappen we nog over in Woerden en uit in Bodegraven. Het wordt nu al een hele reis om bij het begin punt te komen. Met bus en trein doen we er nu al 1 uur over. Vanaf Bodegraven lopen we in zuidwestelijke richting om het traject te vinden.

Echte koeien toch beter dan plastic koeien eerder op de dag

We komen langs een oude boerderij die nu helemaal volstaat met grote plastic dieren. Dus grote plastic koeien in de tuin. Grote paarden, kippen honden. Echt van alles. Van binnen staat het ook helemaal vol. Via een buitenweggetje langs de snelweg met bomen aan beide kanten lopen we richting de Reeuwijkse Plassen. Met een brug over de snelweg kom ik weer bij de bushalte van het vorige traject. We zijn weer op de route van het Pelgrimspad. Het zonnetje wil nog steeds niet door de wolken komen, en dat maakt het een beetje triest aan het meer. Wel nemen we bij het restaurant koffie en we kunnen zelfs buiten zitten. We lopen nu over een smal dijkje over de plassen. Links en rechts water van ons. Het zonnetje zien we vaag achter de wolken/mist en we lopen na een paar bochten over kleine privé eilandjes met bos. Aan het einde lopen we tegen een hoge dijk op waar we even op het gras gaan zitten en onze lunch pakket pakken.

Op de smalle Tiendeweg

Na de lunch zet het zonnetje pas echt door. Via Driebergen lopen we later op een landelijk weggetje  waar de weilanden zijn omgezet in natuur gebieden. Heel veel vogels hier. Dan een pad waar alleen wandelaars kunnen komen in de richting van Gouda. Dit is de Tiendweg, een oude verbindingsweg tussen Utrecht en Gouda. Veel water, bruggetjes en koeien hier. Marga en ik nemen vanaf het punt waar de Pelgrimstocht linksaf gaat de kortste weg naar een treinstation, en dat is rechtsaf naar Gouda-Goverwelle.

Brad gaat bij die splitsing gewoon rechtdoor Gouda in. We willen nog wat in het stadje rondkijken, nu we hier toch zijn. Dus wij nemen de trein naar Gouda centrum. Brad doet dit traject lopend. Hij doet er net zo lang over dan ons. We komen elkaar weer tegen op de markt in het centrum. We nemen op het plein nog een lekker biertje.

De route van dit traject is beschreven op:

http://wandelnet.nl/traject/law-7-1-05-reeuwijk-haastrecht

(geschreven 22 augustus 2014)

Haastrecht > Schoonhoven  10,0 km   

PelgrimsPad

Aaneengesloten traject nr 005                                

MARGA

Het is al laat in het najaar, maar het weer is echt prachtig en gewoon zomers. Ik vertrek met de trein vanuit Centraal Amsterdam en Marga vanuit Muiderpoort station. Ik wil zo vroeg mogelijk. Marga liever wat later, maar toch al om negen uur zitten we in de trein. Er stapt ook een vriendin van Marga in de trein waar we naast gaan zitten. Wij stappen later over op een andere trein naar Gouda. Het is nog vroeg maar we vinden op de markt in Gouda een cafeetje op de hoek waar we al koffie kunnen krijgen. We zien dat er gisteravond een feest is geweest, en dat het plein nog niet helemaal is opgeruimd. Na de koffie lopen we weer terug naar het station en lopen langs het spoor zelfs nog langs station Gouda-Goverwelle langs nieuwbouw huizen naar de Oost-kant van Gouda. Hier volgen we een aangelegd parkje, waar we wat mensen zien lopen die hun hond uitlaten. Van links komt de Tiendweg. Vroeger de belangrijkste verbinding tussen Utrecht en Gouda, nu een klein land pad waarop alleen wandelaars en trekkers op komen. Hier gaan wij gewoon rechtdoor. Het Pelgrimspad begint hier voor ons. Ik kijk nog eens goed de Tiendweg af. Hier moeten we dan ooit nog eens een wandeling doen voor een andere etappe van het Pelgrimspad. Het zijn voor mij de allereerste meters die ik nu afleg op de Pelgrimsroute. Wanneer zal ik het Nederlandse gedeelte helemaal afhebben, gaan dan al door mijn hoofd. Hoe ga ik ooit die verre etappes doen in Limburg. Ga ik ooit nog verder richting Santiago de Compostella? Wij gaan door vandaag met het park paadje richting Haastrecht. We lopen via een brug over de Hollandse IJsel. Op een slingerend dijkje in het dorp langs oude boerderijen. Alle horeca is hier verder gesloten dus we lopen nog even door. Na een stukje polder komen we bij een meertje op de Vlist lopen we op de Oost-Vlisterdijk. Een heel mooi pittoresk gras paadje aan het water met aan beide kanten bomen. Later wordt het fietspad met veel boerderjen met mooie tuinen. De een nog mooier dan de ander. Dit gaat een aantal kilometers zo door en er lijkt geen einde aan te komen aan dit slingerend dijkje met bomen en mooie boerderijtjes. In Vlist kunnen we aan het water onder de bomen nog wat uitrusten met koffie. We zien veel kajaks over de Vlist gaan, die ook genieten van de laatste zomerdag dit jaar. Daarna lopen we nog even door op het dijkje. We vinden het bijna jammer dat er uiteindelijk toch een einde aan het dijkje kwam. Dan lopen we in een wat “gewonere” weg richting Schoonhoven. In het oude stadje Schoonhoven worden we nog verrast door een rondwandeling door het stadspark en de stadswal met grachten. Het kan niet op vandaag! We kijken nog even bij de pont naar de overkant van de Lek  naar Nieuwpoort. Wij nemen de pont niet. Het Pelgrimspad gaat namelijk hier wel verder. Dit laten we dus voor de volgende keer. Ik vraag me weer af, wanneer zal dit gebeuren? Op het stadsplein kunnen we nog in de volle zon genieten van een drankje. We nemen de bus voldaan richting Gouda. Dit is de eerste etappe die ik heb gemaakt van het Pelgrimspad. Ik besefte op dit moment niet dat het zou worden gecontinueerd richting Spanje.

De route van dit traject is beschreven op:

http://wandelnet.nl/traject/law-7-1-06-haastrecht-groot-ammers

(Geschreven 26 augustus 2014)

Schoonhoven < Hardinxveld-Giessendam 24.6 km

Met Alberto

Door de Corona maatregelen is per 1 juni ‘20 bepaald dat we met openbaar vervoer nu met mondkapjes moeten reizen. Zo stap ik deze vroege zondagmorgen samen met Alberto voor het eerst met onze mondbescherming op de trein. We hebben nagelezen dat volgens de NS een sjaal ook OK is. Zo heb ik dan mijn fel gekleurde Burning-Man sjaal (woestijn zandmasker) over mijn neus en mond geknoopt. Alberto heeft een witte sjaal. Wij vinden het allemaal erg ongemakkelijk, in welke film zijn we beland? Zo moeten we dan ruim anderhalf uur met mondkap reizen en overstappen van trein (NS naar R-net) en met de bus. De Corona geeft ook een tweedeling in mijn wandelaars. Wel of niet demonstreren tegen raciscme in deze tijd is al een reden voor een conflict. Het zijn andere tijden! De stoere en gespierde controleur keurt ons mondkapje ook nog eens af. Maar we krijgen wel gratis een juist exemplaar van hem. Dat is dan weer aardig. We krijgen netjes uitgelegd waarom onze niet functioneert, maar echt snappen doen we niet. We schudden maar “ja” met onze hoofden.

langs de Tiendeweg

We zijn blij dat we weer frisse lucht kunnen inademen in Hardinxveld-Giessendam. We zoeken de juiste uitgang van het treinstation aan de Noordkant. We zien meteen de rood/witte bakens van het Pelgrimspad die op de paaltjes zijn geschilderd. Ik zie het Kopermuseum weer, ik was er 8 jaar geleden voorbij gelopen met mijn zusje Corina. Ook herken ik het TiendePad weer. Wij lopen nu juist de andere kant op, vanaf dit punt. Verderop staat er een molen waar de bewoners, 2 woeste mannen bezig zijn met klusjes in de molenschuur. We zien veel pas geboren zwanen in het water zwemmen aan beide kanten van het gras. We komen langs Trijntje, de oudst gevonden vrouw van Nederland. Op haar zij liggend kijkt zij naar de Betuwelijn die hier een op een 10-tal meters langsloopt. Tijdens de aanleg van die lijn, is zij exact hier zo aangetroffen. We kruisen een autoweg die met een brug over de spoorlijn loopt. We korten de route hier een beetje in door rechtstreeks omhoog te klimmen door het gras. Dat scheelt weer een beetje. We krijgen al weer snel trek in koffie en wijken daardoor van de route af. Langs een lange sloot lopen we een weg af met vele mooie boerderijen richting Gijbeland. Voor de zekerheid hebben we even gebeld met het café en ze bevestigen ons dat ze over 10 minuten, precies om twaalf uur open gaan. We zijn dan ook de eerste klanten. De eigenaresse heeft een herkenbaar Kinderdijks accent. Ik bestel een passend Boeren-omelet, met koffie. Alberto wil alleen koffie. We stellen vast dat de concurrentie qua horeca waarschijnlijk niet hoog zal zijn in dit dorp. Over vriendelijkheid hier niet te klagen. Ik krijg allerlei adviezen over wandelroutes naar Schoonoven. We kiezen onze eigen weg richting dit dorp via Brandwijk. In het pittoreske dorpje De Donk mogen er geen auto’s rijden, deze staan voor het dorp aan de kant van de weg geparkeerd. Net als andere bezoekers wandelen we het dorp binnen, wij zonder kinderwagen. Het dorpje is gebouwd op een zandophoping en steekt 6 meter boven het boerenland met al het loslopend vee uit. Een blonde vader met een nog blondere zoon van een jaar of 10, komen ons tegemoet fietsen. De kleine jongen met een nog kleinere fiets blijft midden op het pad stilstaan. Hij heeft een beetje baldadig gedrag. Wij moeten opzij en niet hij. Alberto vind het maar een "kut" kind. De Oude Donkse Brug lijkt afgesloten met een hek, maar meerdere wielrennnens klimmen er met fiets en al overeen. Wij doen hetzelfde maar dan zonder fiets, de nieuwere brug is ook voor ons net te ver. Ik ben vergeten om na de koffie naar het toilet te gaan. In het lange gras aan de lagere slootkant kan ik mooi schuilen voor mogelijke voorbijgangers. Na afloop zorg ik dat mijn afval netjes de sloot in verdwijnt. Ik ga snel weer verder met wandelen door het lange gras langs de hoger gelegen vaart. Hier zie je dat dit gedeelte van Nederland duidelijk ruim onder water ligt. Door de rietvelden heen zien we aan de andere kant weer de daken van de boerderijen van het dorpje De Donk liggen.

Over de Middelwetering

Wij komen 2 wandelaars tegen. Door de Corona tijd is iedereen bang van elkaar. Er wordt nog nauwelijks gegroet onderling. Ik blijf het gewoon doen. Dan zeker 5 kilometer geen wandelaars meer. Alleen een oudere campeerder. Hoe hij hier door het lange gras gekomen is met de fiets, is mij een raadsel. Hij zegt dat het door Corona hier zo stil geworden is zonder de vliegtuigbewegingen. Daar wil hij zo lang als het nog kan, van genieten.  Er bevindt zich verderop nog een aanlegstijger voor plezierbootjes langs de vaart. Wij kunnen vanaf de ijzeren kade makkelijk het water in komen. Aan de kant van het water is het net diep genoeg om te staan, maar meer naar het midden moeten we toch echt zwemmen. Er zijn ook water waterlelies in het water, maar het is geen probleem voor Alberto om er omheen en doorheen te zwemmen. We lopen weer verder door het lange gras, helemaal naar het einde van deze dijk. Via de Ammerse vaart moeten we wel behoorlijk omlopen om hier aan de overkant te komen. Al de hele middag dreigt er met donkere wolken regen in de lucht. We bereiden ons al voor om nat te worden. Alberto is vergeten iets van bescherming mee te nemen. Volgens de Buienradar komen we echt aan de beurt. Toch voelen we niet meer dan een enkele spat. Een ouder stel drinkt een wijntje onder het afdakje van hun garage, lekker droog. Maar het lijkt er op dat wij gespaard worden.

In de Middelwetering

Met een houten fietsbrug steken we dan eindelijk de vaart over en kunnen aan de overkant weer terug richting Groot-Ammers lopen. Ik zie aan de overkant de 2 oudjes nog steeds onder het afdakje zitten, waarschijnlijk aan het volgende wijntje. In Groot-Ammers lopen we wat heen en weer om een goed terras te zoeken in het dorp. Via Corona pijlen op de vloer, komen we bij het bestelpunt. Ik krijg info dat het pontje naar Ammerstol wel vaart. Door de Corona maatregelen zijn vele ponten uit de vaart genomen. De route loopt niet hier naar de overkant, maar wellicht is het raadzaam om hier al de Lek over te steken. We zien echter geen pontje meer liggen onder bij de dijk van de rivier. Net na vijf uur s’middags vaart er blijkbaar niets meer. Dan maar hopen op het pontje bij Nieuwpoort naar Schoonhoven verderop. Op de route en over de dijk lopen we weer in de natuur verder die kant op. Als we weer op het asfalt komen raken we de rood/witte strepen van de route kwijt. Dan maar verder de kortste weg over het asfalt, we zijn al moe genoeg vandaag. Gelukkig kunnen fietsers bevestigen dat dit pontje nog wel gewoon gaat. Op de pont moeten we ons als wandelaar achter de gele strepen gaan staan om de anderhalve meter afstand onderling te waarborgen. Aan de overkant in Schoonhoven nemen we een heerlijk biertje op het terras met veel gras. De tafels staan ver genoeg uit elkaar opgesteld, dus ook hier weer voldoende afstand van anderen. Met Marga zat ik hier op hetzelfde terras, inmiddels 13 jaar geleden. Toen wat meer op elkaar geplakt met andere terras bezoekers. We lopen het oude centrum nog even in, en doen nog wat bitterballen en een wijntje, ook weer op bekend gebied. Dan beginnen we aan onze terug reis. Weer met onze afgekeurde mondkapjes (sjaals) om in de trein. We vinden het maar niets, hopelijk een volgende Camino wandeling zonder al deze martelingen. Ik kan natuurlijk overdrijven. We genieten nog eens na van de wandeling in een Chinees restaurant op de Zeedijk. Dat we dat nog durven na Wuhan.

Foto's wandeling:

Geschreven: 23 juli 2020

Hardinxveld – Gorkum 9,0 km    

Pelgrimspad                       

CORINA

Corina komt met de trein en voor haar is het nog bijna een uur langer reizen dan voor mij. We moeten nog overstappen op Rotterdam CS en hebben er zo voor dat we in Hardinxveld – Giessenveld zijn, er al een hele reis op zitten. Op het station nemen we koffie bij gebrek aan horeca.  Het is nu al om 09.30.u. vrij warm. Het belooft een hele hete dag te worden. We lopen Noordwaarts het dorp uit. In de krant is net van de week naar buiten gekomen van een ouder uit dit dorp die haar kind aanbiedt voor prostitutie, dus een echt vrolijk beeld van de bewoners hier hebben we niet. We komen bij de route het Pelgrimspad aan en gaan hier rechts. Het is een oud jaagpad met aan beide kanten struiken. Dit jaagpad gaat verder ook links. Dit is voor een andere dag bestemd. Het jaagpad heeft alleen wandelaars en die zijn er ook nog niet zoveel deze morgen.

We komen bij een molen en moeten over wat hekjes om het pad te vervolgen. De Nieuwe Betuwe spoorlijn steken we over. Nog niet ingetekend op onze kaart. Dan komen we uit op het slingerend riviertje de Giessen. We lopen zo bijna weer terug bijna naar het station waar we de trein zijn uitgestapt. Dan lopen we echter met een bocht Oostwaarts voor vervolg van de wandeling. We lopen langs een half industrie terrein verder. We maken een omweg om een iets leuker pad te hebben.  Later komen we weer terug op de Parallelweg en steken we de A15 over. Bij een kanaal komen we wandelaars tegen die een andere route volgen. We raken op de brug aan de praat. Vol bewondering zijn ze als we zeggen dat we van Amsterdam naar Maastricht lopen.

Dan komen we op de Tiendweg.  Dit is een oud dijkje met water aan beide kanten. Dit gaat achterlangs boerderijen en tussen weilanden die er braak bij liggen als natuur gebied. Zo zien we op oude tuinen en weilandjes met wat vee. We moeten wat omlopen voor een bosgebied, maar later lopen we heel even langs de brede rivier Merwede.

 Hier een breed water. Bij een inham met eilandje en zonder scheepvaart op de rivier besluiten we om wat te gaan zwemmen. Het is in nu dan ook behoorlijk heet en is het boven de 30 C geworden. Afkoeling is welkom. Ik neem een duik, Corina durft het later toch ook aan. We komen weer bij het kanaal en steken deze weer over. Dan lopen we langs het kanaal op een hele lange bijna rechte dijk. Er is slechts aan 1 kant van de dijk water. We lopen langs het water onder de viaduct door van de A27. We zijn per auto hier vast velen malen langs gereden realiseren we. We blijven de dijk volgen en verder op lopen er schapen los over de dijk. Ook is een boer aan het werk met een aanhangwagen. Wij zetten de schapen behoorlijk in beweging dus we denken dat de wellicht gepensioneerde boer niet zo heel blij is met ons, maar hij groet ons vrolijk. We maken praatje en zeggen dat we zelf van het boerenland komen en gewend zijn door schapen te lopen. Op het eind buigt de dijk naar links als we in Gorkum aankomen. Ik herken het van de vorige keer. De ophaalbrug en het ommuurde stadje. We lopen weer over de muur en lopen door het parkje naar de pont. Daar is ook ons verdiende koffie, die we onder de bomen in de schaduw kunnen nuttigen.

Corina wil ook nog met de boot naar Woudrichem. Op de pont zien we veel mensen zwemmen in de rivier, ik wil eigenlijk ook nog even….Maar na bezoek kasteel wil Corina nu toch echt richting huis. Wel zitten we nog even nagenietend in Gorkum in een restaurant met overhangend terras boven de grachten van de stad. We bestellen in 1x koffie en rosé. Bij de koffie hoort ook nog een likeurtje met slagroom. Het komt ook in 1x op onze tafel te staan, dus dat is een hele tafel vol. Er wacht nog een lange treinreis naar huis.

De route van dit traject is beschreven op:

http://wandelnet.nl/traject/law-7-1-08-hardinxveld-giessendam-wilhelminasluis-giessen

(geschreven 28 augustus 2014)

Gorkum – Aalst 22,0 km                                   

PelgrimsPad

BRAD  RODNEY

Brad en Rodney hebben al bij me geslapen vannacht. Dus ik kan iedereen op tijd wakker maken voor een gezamenlijk ontbijt. We maken een lange treinreis op deze warme lente dag. Brad vraagt zich af of het niet een beetje absurd is om zo ver te gaan reizen om alleen een stukje te lopen. Na even meer als 1,5 uur treinen komen we aan in Gorkom. We lopen naar de ophaalbrug naar het oude centrum. We lopen over de stadsmuur van de nog stille stad. We maken een rondwandeling door het oude centrum. We zien een Oude kerk verbouwd als studentwoningen. Dan lopen we naar de pont. Bij het vertrek punt is een parkje met bomen waar we ook nog even koffie kunnen nemen. Een paar kilometer verderop zien we een kerktorentje. Ik zeg tegen Rodney dat we daar dus heen gaan: Woudrichem. Hier zijn we ook opeens in Noord-Brabant. Het blijkt een mooi pittoresk dorpje te zijn, en we lopen nog wat straatjes in en uit. Er is een Rijkspoort en langs de Rijkswal bewonderen vele oude huisjes met zicht op de Merwede. We besluiten om nog een kleiner pontje te nemen, zodat we kasteel Loevestein kunnen bezoeken. Dat ligt even verderop en is gebruikt voor filmopnames van “Floris”. Brad heeft geen zin om entree te betalen en blijft buiten op ons wachten. We nemen hetzelfde kleine pondje weer terug en lopen terug naar Woudrichem. Inmiddels zijn er meer toeristen die op het terras in de zon willen zitten, maar na wat zoeken vinden we in een soort tuin bij een huis een terras. Na dit 2^e kop koffie koffie begint nu pas het traject vandaag. Het is al na twaalf uur. We lopen langs het binnen haventje en dan later weer langzaam naar een zijkanaal toe, totdat we op de dijk lopen naast het water. Het water wordt ook steeds breder en er wordt druk op gevaren met plezier bootjes. Dit is de Maas. Verderop is er een soort uiterwaarde met wat bos. Ik loop even naar beneden om te kijken, maar verderop loopt het Pelgrimspad ook naar beneden en hebben we een klein meertje naast ons. Daarna weer op de dijk verder en lopen we naar de imposante Wilhelminasluizen. Uiteindelijk lopen we over deze sluizen naar de overkant van het water. We kunnen door de hoogte van de sluizen nog eens goed zien waar we vandaan komen wandelen. We lopen even langs een drukke autoweg maar gaan dan evenwijdig hieraan op een dijkje lopen. Later stop het asfalt en komen we op een smal paadje. Verderop wordt het gras wild en lang. Het komt het zelfs boven onze hoofden uit en kunnen we nauwelijks onze voeten zien. Ik vind bijna jammer dat we nadat we dezelfde autoweg weer oversteken er aan dit wilde gras een einde komt. We komen op een oud slingerend wandelpad met veel bomen, struiken en wielen. Dit zijn kleine meertjes die ontstaan zijn door overstromingen van de rivier. Het is voorjaar en alle bloesems zijn goed uit. Op de batterij van Brakel doen we een picknick. We zitten op een oude bunker in de zon.  We lopen verder en komen nu dicht bij de Waal. We zien een pontje naar de overkant. Nog een paar grotere wielen. Maar we hebben nog altijd geen zwem-plek kunnen vinden. Na een saai stuk weg met veel kassen komen we op een dijk een soort snackbar tegen. We nemen ook maar wat. We horen een zwaar Brabants accent van mannen achter de bar. Net na onze maaltijd kunnen we het dijkje af door bomen en struikgewas bij een binnen water van de afgedamde Maas komen. Hier nemen Brad en ik een heerlijke duik. Verderop ligt een doorvaartboot en blijft hier voor de avond. Hier springen ze ook van de boot af voor een duik in het water. We lopen weer verder in de richting van Aalst. Ik weet dat er niet zoveel openbaar vervoer is in dit dorp en op dit tijdstip. Het is al bijna half acht. Als Brad daar achter komt slaat bij hem de paniek een beetje in. Hoe komen we op deze onmogelijke plaats in “godsnaam” naar huis? De eerste persoon in het dorp die hij tegen komt in het dorp vraagt hij dan ook: waar is hier een bushalte? Hij vraagt het met een gezicht van volledige paniek, dat de persoon hem wel moet helpen. Hij brengt ons naar zijn huis en vraagt aan zijn vrouw of hij even weg kan met de auto. Even later zitten we in zijn auto op weg naar Den-Bosch. We geven hem een fooi want we zijn wel heel blij met deze lift/taxi. Vooral Brad is helemaal in zijn sas dat het zo goed heeft kunnen aflopen. Het is nu nog even treinen naar huis en kijken terug op een mooie dag!

De route van dit traject is beschreven op:

http://wandelnet.nl/traject/law-7-1-09-wilhelminasluis-giessen-nederhemert-noord

(geschreven 05 september 2014)

Aalst – Drunen 26,5 km       

PelgrimsPad                            

CARLOS

Op deze zeer mooie vroege lentedag nemen Carlos en ik de trein naar Zaltbommel.  Carlos is op dit moment huisgenoot van me, dus ik kan hem gemakkelijk wakker maken voor ontbijt. We zitten iets meer dan een uur inde trein. Dan nemen we de taxi naar Aalst om makkelijk bij het begin punt te komen. We besparen zo veel tijd. We worden op een dijkje met oude huizen afgezet in het dorp. Ik herken het van de plek waar we de vorige keer vlot een lift konden regelen met de bewoners van dit dorp.

Ik zie ook het binnen water van de afgedamde Maas waar wij de vorige keer hebben gezwommen. We lopen er weer even toe. Het is een uiterwaarde en er lopen langs het water ook koeien door het struikgewas en bommen. Ze komen zelfs achter me aan. Carlos vindt het een beetje te veel avontuurlijk en vertrouwt de beesten niet en is bang dat koeien hem omver lopen. Er is een cafeetje in het dorp en na navraag hebben we  gehoord dat deze om 10.00.u precies open gaat. We besluiten om toch nog aar even in het dorp te blijven rond hangen. Het is nog even doorbijten voor een minuut of 20. We bewonderen de vele bomen in het dorp die nu in volle bloei staan in het voorjaar en maken wat foto’s van een roze Japanse kers vol in bloei. Na de koffie gaan we dan toch echt op pad.

Net uit het dorp lopen we aan de achterkant van een bomensingel evenwijdig aan de autoweg. We kijken uit op weilanden. Er wordt wat met trekkers gereden en we komen een enkele wandelaar tegen met een hond. Als de bomensingel onderbroken wordt lopen we over een dikke balk over het water om even kijkje te nemen.

Carlos laat wat zachte muziek horen door zijn speakers van zijn telefoon. Ik zeg dat ik eigenlijk meer voor de rust ga in dit gebied. Maar Susan Boyle geeft ook een heel relaxte sfeer met haar nieuwe CD alleen met rustige nummers. Die komen goed uit in dit rustieke gebied. We lopen tegen de Afgedamde Maas op waar we even geduld moeten hebben. De pont vaart pas om 12 uur. Helaas is het café ook dicht dus we vervelen ons wat aan de waterkant. Of is het juist lekker genieten van de pauze, zo zonder gehaast? We lopen nog eens terug naar de molen.

Aan de overkant lopen we een stukje mee met de rivier en komen op de laan met 2 rijen appelbomen die allemaal mooi in bloei staan. Dan het bos in een langs het kasteeltje Nederhemert. We kunnen er niet bij komen, het staat op privé terrein. Bij een grote appel-boomgaard lopen we even door de rijen bomen door, op het land van de boer. Carlos blijft veilig op het pad staan, nog steeds luisterend naar Susan Boyle. Het geeft volgens hem een hele nieuwe dimensie van wandelen, die ik nog niet ken. We lopen langs een grote oude boerderij met veel West-Friese koeien naar de volgende pont over de Maas. Dan lopen langs een klein Industrie terrein langzaam richting Oud-Heusden. We volgen het Pelgrimspad slingerend door het pittoreske Oud-Heusden. Eerst langs de muren van de stad en het haventje. We vinden een terras midden in het stadje.

We lopen nog eens door het stadje met kleine straatjes. We kunnen de stadswal opklimmen voor nog eens een mooi uitzicht op het oude stadje. We lopen via een nieuwbouwwijk het dorpje weer uit en daarna met de brug de provinciale weg over. Met een rechte populieren laan door een nieuw aangelegd bos. Het is een smal pad wat we moeten meerdere malen uitwijken voor auto’s die van achter ons willen passeren. We komen nog in een waterrijk gebied met meertjes. In Drunen zoeken we de Grotestraat op voor de bushalte. Het valt ons op dat de huizen aan deze straat allemaal haaks op de weg staan. In het dorp natuurlijk eerst nog wat drinken voordat we echt de bus pakken naar Den-Bosch. In de bus zie ik veel bos. Dit is voor het volgend traject.

De route van dit traject is beschreven op:

http://wandelnet.nl/traject/law-7-1-10-nederhemert-noord-drunen

(Geschreven 10 september 2014)

Drunen – Vught 25,5 km

PelgrimsPad

Door het fraaie weer besluit ik maar weer eens een traject te lopen van het Pelgrimspad. Ik ga dit keer in mijn eentje, en bedenk dat ik als ik ga doorzetten met mijn plan: het doorlopen naar Spanje (is dit echt een serieus plan?) ik waarschijnlijk wel veel alleen zal lopen en waarschijnlijk steeds meer hoe verder van huis.. Ik moet even zoeken waar precies het Pelgrimspad loopt. Maar al snel zie ik de huizen die allemaal haaks staan op de Grote Straat en verderop zie ik het pad verschijnen van rechts op een dijkje. Hier ga ik links en heb het dijkje rechts van mij. Ik zie links van mij nieuwbouwwijk van Drunen en rechts van mij een bosrijk gebied. Ik loop af en toe op het dijkje op om te zien hoe het uitzicht is. Ik kom enkele wandelaars tegen, het is nog vroeg in de morgen. Uiteindelijk ga ik rechts af en loop langs een recreatiemeer. Het meer is zo vroeg niet echt uitnodigend voor een frisse duik, dus ik loop door. Ik nader het Afwateringskanaal DenBosch-Drongelen. Het loopt langzaam in een bocht naar links. Het dijkje heeft enkele mooie bomen langs het water. Ik kan links de polder in kijken en rechts zie ik de Loonse- en Drunense Duinen met vooral bos aan de andere kant van het water. Op het fietspad daar zie ik veel fietsers. Ik blijf verder alleen op de dijk aan deze kant. Dan steek ik het kanaal over en duik het bos in. Al gauw kom ik een café restaurant tegen. Ze bereiden hier een feestje voor want ik zie dat er lampjes opgehangen worden en muziek boxen worden geplaatst. Ook komen er paarden met ruiters langs die hier wat komen drinken en hun paarden verzorgen. Daarna vervolg ik het pas door het bos weer. Het blijft opletten geblazen doordat het veel richting veranderingen kent. Bij café de Rustende Jager kom ik uit het bos en neem dat mijn 2^e kop koffie voor vandaag. Ik hoor een groepje jongelui dat een actief weekend heeft met o.a. fietsen vandaag door hetzelfde bos waar ik door gelopen heb. Daarna toch weer bos in en loop rustig verder. Bij de IJzeren Man kan ik niet helemaal langs het meer lopen omdat er een hekwerk is geplaatst. Ik ga door de poort naar binnen en bestel een frisdrank. Ondanks mooie weer en er meerdere mensen zwemmen in het meer, neem ik toch weer geen frisse duik. Ik wil nog even door naar Den Bosch en dat is nog een dik uur lopen. Ik herinner me het punt van vorig jaar toen de vermoeidheid toegeslagen was en niet verder ging dan naar station Vught. De extra route naar Den Bosch wil ik ook lopen die in mijn boek staat. Dan moet ik nog even langs een bosrijk gebied met meerdere kunstmatige eilandjes als oud verdedigingslinie. Uiteindelijk kom ik weer op hetzelfde Afwateringskanaal van vanmorgen. Ik moet nog een flink stuk doorlopen en voel me nu ook weer vermoeid worden. Nog even doorzetten. Bij Den Bosch moet ik via een grote nieuwe brug over een snelweg en kom ik achterlangs huizen op een pad langs de Dommel. Dan de stadswal van Den Bosch centrum langs en met nog een mooi uitzicht vanaf de stadswal naar het lager gelagen natuurgebied.  Het oude ga ik centrum in om uit te komen bij het station. Ik zit dik in de 30+ vandaag dus drankje heb ik wel verdiend. Daarna de trein naar huis. Het is maar iets meer als een uurtje, dus valt erg mee.

De route van dit traject is beschreven op:

http://wandelnet.nl/traject/law-7-1-11-drunen-distelberg

http://wandelnet.nl/traject/law-7-1-12-distelberg-s-hertogenbosch-station

(geschreven 18 september 2014)

Vught – Middelbeers 31,0 km

PelgrimsPad

In mijn eentje vandaag een etappe die moeilijk bereikbaar is. Ik wil niemand in mijn vrienden of familie kring deze reis tijd aandoen voor slechts een enkele wandeling. Ik doe alleen al met de trein tot het plaatsje Best, na overstappen in Eindhoven 2 uur. De vorige keer dat ik hier in Best was en ook met de bus naar Middelbeers wilde nam ik de verkeerde bus. Ik kijk nu wel dubbel goed uit en vandaag gaat het goed. Voor mij is het een training voor de 4 dagen wandelen in Friesland later dit voorjaar. Ik neem koffie bij een typisch Brabantse kroeg met Hollandse muziek. Ik ga dezelfde supermarkt van de vorige wandeling weer in om wat voor onderweg te kopen, voor het geval het aan horeca onderbreekt onderweg. Dan zet ik vlot de pas er in en loop Middelbeers in de Noordelijke richting uit. Ik loop nog een stukje van vorige keer en loop nu verder het bos in. Ik steek de Kleine Beerze over. Ik zie allemaal leuke smalle bospaadjes naar links maar helaas blijf ik op het wat saaie asfalt. Dan toch na aantal kilometers mag ik van het asfalt af en loop op gras met links van mij het omleidingskanaal de Beerze. Bij de sluizen gaat het kanaal met bocht naar links, ik steek het kaarsrechte kanaal over. Even verderop loop ik op een kapelletje: af. De Heilige Eik. Hier lopen 5 wegen naar toe. Er zijn wat andere bezoekers. Het doet wat bedevaartachtig aan. Ik steek ook maar een kaarsje aan. Daarna vervolg ik het pad in bijna de zelfde richting terug (hoek van 30 graden). Ik steek een grote weg over en kom dan later bij SpoorDonkse Watermolen. Deze is mooi gerestaureerd als restaurant en ligt aan de Beerze. Binnen zit wat volk, maar ik ga lekker buiten zitten. Daarna moet ik even kijken welke weg ik nu precies moet nemen, maar ik blijf nog even de Beerze volgen. Er komen hier vele wandelpaden samen en soms ook met dezelfde markering. Ik steek de Beerze nog een paar keer over en kom in steeds wilder natuur  gebied. Ik kom nu ook kilometers niemand meer tegen. Ik zie een aantal meren en waan me echt in de wildernis. Ik bereik het kasteel Nemerlaer. Er is daar net een bruiloft geweest. Ik zie het bruidspaar net weg gaan. De stoelen van de trouwerij staan nog in de tuin van het kasteel. Met dit mooie warme weer geen slechte locatie. Met een rechte laan met bomen loop ik recht op restaurant Herberg van Boxtel aan. Ik ga op het terras wat drinken en neem een zeer korte duik in het overigens koude water. Ik heb niet echt zwemkleding mee, maar mijn korte broek voldoet, al wordt ik wat vreemd aangekeken door het aanwezige mensen op het terras. Mijn eigen kleren fungeren ook als handdoek. Weer met een fris gevoel ga ik weer verder. Mijn vermoeidheid slaat wel al weer gauw toe. Mijn plannen om naar Den Bosch te lopen laat ik verder varen. Eerst Vught maar eens zien te bereiken. Ik concentreer me op de afstand en de omgeving neem ik niet zo meer in me op. Als ik het meer “de IJzeren Man” uiteindelijk door de bomen schitteren door de zon heb ik al bijna weer zin om te zwemmen. Misschien de volgende keer als ik hier kom. Ik hoop dat er een bus rijdt naar Den Bosch maar helaas: geen bus meer deze tijd van na zes uur avonds. Ik moet even terug lopen en dan nog een heel stuk naast het spoor naar het Vught trein Station. Mijn voeten beginnen nu echt pijn te doen. Ik stap de trein in naar Den Bosch. Ik neem in het oude centrum nog wat te drinken en daarna trein ik verder met een voldaan gevoel naar huis.

De route van dit traject is beschreven op:

http://wandelnet.nl/traject/law-7-2-02-haaren-middelbeers

(geschreven 19 september 2014)

Middelbeers – Timmereind 28,5 km

PelgrimsPad

Ik reis in mijn eentje af met de trein via Eindhoven naar Best.  Voor het eerst voor het wandelen van het Pelgrimspad ga ik nu voor 2 dagen wandelen met een overnachting. Ik heb mijn tent en slaapzak daarvoor meegenomen. Dus nu ook voor het eerst met bagage op mijn rug. Ik heb mijn nieuw gekochte wandelschoenen aangetrokken. Het duurt al bijna 2 uur voor dat ik in Best aankom. Ik moet daar even wachten op de bus. Ik stap wel in de goede bus met het juiste bus-nummer, alleen ga ik de verkeerde kant op. In de bus vallen de eerste regen druppels tegen het raam. Zo beland ik in een niet al te goed humeur in Tilburg en moet ik de bus weer terug nemen. Op Tilburg Station neem ik een koffie en zo doe ik er meer als 3 uur om aan de eerste meters te beginnen van het Pelgrimspad vandaag. Ik moet er later wel weer om lachen, maar dit is wel een van mijn alle slechtste starts. Ik loop meteen Middelbeers uit en loop richting wat bossen met meren. Het wolkendek ziet er wat dreigend uit maar ik hoef mijn regenkleding nog niet aan te trekken. Uiteindelijk gebruik ik deze kleding helemaal niet. Ik word gebeld door een vriend van mij (Marcel) en probeer uit te leggen waar ik mee bezig ben, hij kan er de lol niet van in zien. Ik zet er dan toch even de vaart er in. Ik loop langs typisch Brabants landschap. Met vele bossen en landbouw gebieden met boerderijen afgewisseld. In een kapelletje zet ik een kaars op. Ik kom er een aantal tegen vandaag. Over de snelweg bij Steensel kom ik op een saai stuk industrie terrein. Ik bedenk maar dat ik gelukkig geen vrienden/familie heb uitgenodigd om mee te gaan vandaag. Door de vertraging heb ik in het begin geen koffie pauze genomen en ben ik wel een aantal horeca gelegenheden voorbij gelopen. Nu ik er zo langzaam aan toe ben, kan ik niets vinden. Verderop zijn er wel campings, maar ik vervolg mijn pad en ga uiteindelijk rustig op een bankje zitten. Mijn meegenomen broodjes en drinken nuttig ik daar. Daarna weer verder. Van mijn nieuwe schoenen begin ik steeds meer pijn te voelen in de linker bovenkant van mijn voet. Het wordt langzaam duidelijk dat ik wellicht geen goede maat heb aangeschaft. Ik begin al op de kaart te kijken waar ik mijn tentje kan opzetten. Eventueel wil ik hem in het wild zetten ergens in de bossen. Maar later besluit ik gewoon toch op de camping de Volmolen te gaan kijken. Ik ben dan al behoorlijk moe. Het kan ook door mijn linkervoet komen, omdat ik steeds meer pijn ga voelen. Ik loop door een bos waar ik niemand meer tegen kom het laatste half uur voordat ik via de achterkant een camping op. Ik loop langs de Dommel die slingerend over de camping de Volmolen gaat, in de richting van de receptie. Een wat oudere man onthaalt mij enthousiast. Hij denkt meteen dat ik aan het oefenen ben voor de 80 km Kennedymars van Someren. Deze is hier vlak bij in de buurt. Waar ik voor train is bij mij eigenlijk niet helemaal duidelijk. Er is ook een restaurant met een simpel menu. Het wordt patat en hamburger. Na een zware tocht gaat dat er best in. Ik drink er nog een biertje en kijk een beetje tv die daar staat. Ik kruip al vroeg mijn slaapzak in. Ik hoor het die nacht flink regenen op mijn tentje. Ook zie ik het flitsen van onweer door het tentdoek en hoor ik het buiten rommelen. Ik lig wel lekker op mijn matje in mijn slaapzak, maar heb wel een koortsig gevoel. Hopelijk is het morgen over.

De route van dit traject is beschreven op:

 http://wandelnet.nl/traject/law-7-2-03-middelbeers-steensel

(geschreven 26 september 2014)

Timmereind – Heeze 16,0

PelgrimsPad

De koorts is inderdaad wat gezakt vandaag. Ik bedenk me dat het misschien wat met de pijn in mijn voet te maken heeft. Ik kan toch gewoon in mijn bergschoenen komen zonder pijn. Op de camping kan ik mijzelf lekker wakker douchen met heet water. Het is nog behoorlijk vroeg, net na zes uur. Ik sla mijn tent al op, hoewel deze nog behoorlijk nat is van de regen van gister avond. Deze moet thuis dan maar drogen. Ik ga daarna kijken of er al leven is in het restaurant van de camping. Na een paar keer te zijn terug gekomen is dan eindelijk de dochter van de baas in de keuken verschenen. Ze maakt voor mij een stevig ontbijt. Al op de 1ste meters vandaag wordt ik door een vrouw op de fiets aangemoedigd: “Succes!” Ze denkt dan waarschijnlijk dat ik in 1x doorloop naar Maastricht. Ik heb een tent en matje op mijn rug, dus het ziet er wellicht nogal imposant uit.  Ik zal maar niet vermelden dat ik nu al na 5 minuten lopen last heb van mijn linker voet en ik gister pas begonnen ben voor een slechts 2-daagse tocht. Vandaag ga ik toch echt weer naar huis! Ik vervolg mijn pad weer door een onvervalst Brabants landschap. Ik kom veel bos en weilanden tegen met kleine dorpen. In een wat groter bos ga ik naar rechts en blijf dan op een oude spoorlijn een tijd lang kaarsrecht door het bos lopen richting Valkenswaard. Net voor Valkenswaard steek ik de drukke verkeersweg over. Ik kwam uit Noordwestelijke richting aanlopen en ga nu weer in Noordelijke richting verder langs deze verkeersweg. Een aantal koffie tenten zijn dicht. Een stuk verder langs de verkeersweg steek ik deze weer over. Ik vind café de Treeswijkhoeve . Het is een hele mooie koffie plek met terras en al. Het gaat echter pas 12 uur open, het is pas net na elven. Het zonnetje schijnt lekker, dus ik ga dan toch maar in de stoelen zitten en er even van de zon genieten. Zonder koffie ga ik weer op pad. Ik steek nogmaals de verkeersweg over en duik de bossen weer in. Ik verblijf bijna 1.5 uur onderbroken in bos. Ik kom er helemaal niemand tegen. Als ik het bos uit kom is er een grote vlakte met zwart omgeploegde akkers en later enkele boerderijtjes. Weer een aantal kilometers verder is er dan toch eindelijk een café restaurant midden in het bos: de Hut van Mie Pils. In andere tijden moet het hier vol met mensen zijn. Er staan heel veel tafels en stoelen buiten opgezet. Maar er is geen enkele klant. De deur is wel open en ik moet nog behoorlijk zoeken naar een werknemer in de grote zaak. Er is dan toch eentje aanwezig. Deze was aan het schoonmaken en komt later onder de bar vandaan. Ik kan wel een lunch bestellen. Ik verblijf er meer dan een uur, maar er verschijnt geen enkele ander klant. Na de lunch weer verder door het bos. Ik steek even later de A2 over. Ik blijf nog lange tijd in bos. Af en toe wat open plekken. Ik loop richting Heeze. Daar loop ik door een bochtig parkje met bomen uit eindelijk naar het trein station. De pijn in mijn linker voet is weer behoorlijk toegenomen. Pas in de trein voel ik hoe erg het is. Zo kan het niet het langer. Ik moet mijn net gekochte wandelschoenen terug brengen naar de winkel. Misschien kunnen zij er wat aan verstellen. Ik heb waarschijnlijk een verkeerde maat en dus een miskoop gedaan!

De route van dit traject is beschreven op:

 http://wandelnet.nl/traject/law-7-2-04-steensel-heeze-station

(geschreven 30 september 2014)

Heeze – Someren 19,9 km

PelgrimsPad

ONUR

Ik heb mijn nieuwe wandelschoenen ingeleverd bij de winkel om er een aanpassing op te laten maken. Mijn rechter boven voet wordt te veel afgeklemd tijdens het lopen. Dit gaan ze dan proberen op te rekken. Nu ik al een week later weer 2 dagen ga lopen, loop ik dan nu met mijn oude schoenen. Ze zijn echt wel af. Beetje open aan de voorkant en schuin afgesleten op de zolen, maar toch loopt het beter dan met de nieuwe. Ik heb Onur zover gekregen na al mijn enthousiaste verhalen om met mij mee te gaan dit keer. Hij gaat dan wel voor 1 dag mee, ik ga weer voor een 2-daagse wandeltocht. In Amsterdam nemen we de trein naar Heeze. We moeten dan wel 1 keer overstappen in Eindhoven we zijn er betrekkelijk snel na 1.5 uur. De wandelroute ligt ook direct aan het station van Heeze, dus we kunnen meteen van start. We zoeken eerst een supermarkt om een lunch pakketje te maken. We lopen door mooie straten van het dorp met heren huizen. In hotellerie van Gaelen kunnen we koffie krijgen. We zien een aantal hotelgasten aan hun ontbijt. Voor Onur is het zijn eerste wandeltocht en ik kan merken dat het behoorlijk nieuw is allemaal. We lopen langs de Boslaan het dorp uit. We bezoeken een klein kapelletje en steken een kaars op. We lopen het bos in en we passeren Kasteel Heeze. Verderop hebben we meer kleine bospaadjes en komen later uit op grote heide velden en een groot meer. Later weer meer kleine meertjes. Door dat we echt in het “niets” lopen, gaan we bij een bankje zitten en komt het lunchpakketje van pas. Na nog meer bos komen we weer in een meer bewoond gebied met enkele huizen. We komen uiteindelijk de camping de Kuilen waar ik een blokhut heb gereserveerd. Aangezien er weinig vakantiegangers zijn, krijgen we voor hetzelfde geld de meest luxe chalet toebedeeld. De 2 fietsen krijgen we er ook gratis bij. Onur is helemaal blij van verbazing dat we voor zo weinig geld deze chalet krijgen. Hij mag gebruik maken van warme douche en de tv zetten we ook nog even aan. Hij gaat echter wel naar huis. Hij heeft er nu spijt van dat hij voor morgen afspraken heeft gemaakt. We gaan nog een stukje fietsen, dit is even weer eens wat anders dan lopen. In de avond gaan we op 1 fiets naar Heeze, waar we gaan uit eten voordat Onur naar huis gaat, We zitten in de dorpskroeg waar veel stap foto’s hangen. Als wij aan het eten zijn komen er steeds meer jongelui een biertje halen hier. Nadat ik Onur naar de trein gebracht heb, ga ik proberen naar de camping te komen. In het donker valt het een beetje tegen, ik kan de weg niet zo goed vinden. Het lijkt opeens allemaal op elkaar. Het is al bij 12 uur dus ik moet toch een beetje voort maken. Ik rij een paar keer heen en weer en ben behoorlijk aan het verdwalen. Ik zie hele grote donkere bossen door het maanlicht. Als ik bij een boerderijtje dan nog licht zie branden besluit ik hier aan te bellen. Ik hoop niet dat ze te bang zijn om open te doen op dit tijdstip. Maar aarzelend komt er door de gang toch de boer van het bedrijf aanlopen. Hij kan mij precies vertellen hoe ik naar de camping moet komen. Hij kan me zelf een snelle handige doorsteek vermelden. Als ik die aan het maken ben, bedenk ik me dat het voor zo’n doorsteek wel heel erg donker is en het misschien toch beter is op de fietspaden te blijven. Maar het lukt me toch. Ik ben heel blij dat ik nu weer terug ben bij het huisje. Al snel lig ik in mijn bed en kijk terug op een geslaagde dag.

De route van dit traject is beschreven op:

http://wandelnet.nl/traject/law-7-2-05-heeze-station-maarheeze-station-2-km

(geschreven 01 oktober 2014)

Traject 14 : Someren  – Tungelroy 23,5 km

PelgrimsPad

Ik heb vanmorgen even door geslapen. Door het tikken van de regen op het dak van het zomerhuisje heb ik een paar uur extra geslapen. Deze kwamen mij goed van pas. Van de etenswaren die we gister hebben ingekocht kan ik nog iets van een ontbijt maken. In het huisje is nog een restant koffie over. Ik maak dus lekker verse koffie. Dan is het spullen bij elkaar pakken en de sleutel inleveren bij de vrouw van de camping, Zo vertrek in deze vanmorgen weer alleen op pad. Het eerste gedeelte ken ik nog van gisteren van het fietsen. Ik duik weer verder het bos in. Ik kom een aantal uren geen enkele wandelaar tegen. Via een smal bospad met grote bomen loop ik een tijdlang op de grens van Noord-Brabant en Limburg. Uiteindelijk loop ik dan ook echt Limburg in. Het begint nu flink te regenen en ik moet mijn regenpak dan nu echt aantrekken. In het bos zijn vierkanten eilandjes gemaakt. Het water staat er nu erg hoog door de vele regen. Ik zie een auto stoppen en hier komen een hond en een wandelaar uit. Het wordt echter een zeer klein rondje voor hen. Ik zie ze al weer snel wegrijden. Ik loop door een mooi open gebied in het bos over vlonders over een meertje. Ik steek de drukke A2 over en kan daar een restaurant koffie krijgen. Ik loop weer verder en ga weer veel door bos. Ik loop tegen een vakantiepark: Weerterbergen aan. Ik moet hier langs een afrasteringshek helemaal om heen lopen. Ik zie de huisjes van het park staan. Ik voel een bepaald herkenbaar vakantie gevoel. Ik kom uit op een kanaal. Later zie ik dat er nogal wat gebouwen zijn bijgebouwd op het industrie gebied waar ik nu over heen loop, als ik het vergelijk met mijn kaart van het wandel boekje. Het industrie gebied hoort al bij Weert. Er volgt een meer landelijk gebied met weer wat bos. Ik bezoek weer een kapelletje en ga ik uitkijken waar ik een bus richting Weert kan krijgen. In Tungelroy is het dan zover. Het is ook een goed punt om weer te beginnen voor een volgend traject. Met de buurtbus ben ik zo op het station van Weert. Daar loop ik nog de markt over en bezoek het Gemeentemuseum. De 2 vrouwen zijn heel blij met mijn bezoek. Ik ben al wel weer heel snel weer terug om mijn jas op te halen. Ik ben pas nu s ’middags tegen 5 uur de 2^e bezoeker. Ik reis verder naar Eindhoven en heb daar een overnachting in het centrum van Eindhoven geboekt in een hostel. Ik slaap met meerdere op de kamer, maar het komt allemaal rustig over. Ik heb van niemand last. Ik ga de stad in en ga wat eten op het Wilhelminaplein. S’ Avonds is het behoorlijk druk op het Stratumseind. Er is veel jongelui op straat en het maakt een gezellige indruk. Ik ben op zoek naar een gay club die zich ook op deze straat moet bevinden. Ik kijk naar de nummers op de huizen om het te vinden. Ik moet de hele straat aflopen en het wordt steeds rustiger. Uiteindelijk loopt er helemaal niemand meer op dit gedeelte van de straat en het begint al een beetje “spooky” te worden. Het voelt hier allemaal aan van “in het geniep” uit de jaren ’70. Ik kan het adres maar moeilijk vinden. Uiteindelijk ben ik dan op het adres aangekomen. Op iets wat op een ingangsdeur lijkt, voel ik of deze wel open is. Helaas de deur is op slot. Wel hangt er een klein briefje dat verwijst naar een tent verderop. Om de hoek vind ik dan de andere club. Ook daar een en al stilte aan de buitenkant. Bij de ingang moet ik even doorlopen. Als ik net denk dat hier niets is, hoor ik dan toch wat muziek en loop ik verder naar binnen. Daar voel ik mij dan echt terug in de jaren ’70. De inrichting van de club en de muziek komt uit die tijd. Er zijn maar een handvol mensen binnen. Maar het is ook maar een vrijdagavond. Ik kan me uiteindelijk nog goed vermaken. Zo komt er een einde aan deze mooie dag. Morgen bezoek ik nog een museum in Eindhoven en ga weer terug naar huis.

De route van dit traject is beschreven op:

 http://wandelnet.nl/traject/law-7-2-06-maarheeze-station-2-km-weert

(geschreven 08 oktober 2014)

Tungelroy – Maaseik 28,5 km

PelgrimsPad

Al vroeg in het voorjaar is mijn zin om weer te gaan wandelen door het mooie weer aangewakkerd. Ik ga in mijn eentje vroeg op pad met de trein naar station Weert. De treinreis duurt nu 1 uur en 3 kwartier. De pendelbus brengt mij gemakkelijk weer naar Tungelroy. Ik zit nu dicht  bij de Belgische grens. Ik bezoek hetzelfde kapelletje als de vorige keer weer en steek een kaars op voor een voorspoedige wandelreis. Ik voel de zon lekker branden op mijn gezicht en zie bewoners aan de tuin werken. In het dorp Kelpen-Oler neem ik koffie. Ik zit op een terras met meerdere wandelaars. Ik verneem dat deze dezelfde route lopen als mij. Later loop ik verder en zie 1 vrouw voor mij uit lopen. Heel langzaam begint het wat te heuvelen. De eerste echte die ik tegen kom op het Pelgrimspad. Later zie ik ook een eerste beek met wild stromend water. Ik loop het plaatsje Thorn binnen. Veel witte huizen op heuvels. In het voorjaar zijn de bomen hier ook mooi in bloei. Er zijn wel veel Duitse toeristen die veelal met de fiets komen. Ik kan in de zon nog wel een plek vinden op het terras. Ik loop nog een beetje heen en weer in dit pittoreske dorpje voor ik weer verder ga en mijn weg vervolg. Ik loop tegen een dijkje op van de Wilde Maas. Hier staat een ijsco man en ik koop van hem neem een roomijsje. Dan loop ik verder langs de Wilde Maas. Ik loop nu vele kilometers in Belgisch grond gebied. Ik steek de Maas weer over en kom weer in Nederlands gebied. Op het eind punt vandaag steek ik juist de Maas weer over naar België en kan lekker op het terras zitten in het Belgische Maaseik. Ik probeer eerst te liften maar ik zit in België en naar een Nederlands treinstation is toch net even te veel. Ik krijg een lift van een Duitser, maar deze gaat een heel andere kant op en brengt mij weer terug. Ik loop terug naar het plein en laat door de ober een taxi bestellen naar Nederland. Ik ben al snel in Susteren. Daar kan ik de trein nemen naar Roermond. Op het stadsplein daar ga ik wat eten en dan weer verder met de trein naar huis.

De route van dit traject is beschreven op:

http://wandelnet.nl/traject/law-7-2-07-weert-ell

http://wandelnet.nl/traject/law-7-2-08-ell-roosteren

(geschreven 09 oktober 2014)

Maaseik – Sittard 22,0 km

Pelgrimspad

Vandaag maak ik dan de verste reis voor een enkele wandel-dag voor de Pelgrimsroute. Het is mijn verste reis ooit voor een dag wandelen, ook naast het Pelgrimspad. Ik doe alleen al 2 uur en een kwartier over de trein reis. Ik stap over in Roermond en pak de stoptrein richting Susteren. Ik kan verder geen taxi vinden in het dorp, dus ga ik zoeken naar een bus. Ik vraag even nog aan een man, die in zijn tuin aan het werken is, hoe ik het beste naar Maaseik kan komen. Ik vind de bushalte aan de andere kant van de autoweg. Volgens de vertrektijden zou ik nog 20 minuten moeten wachten, ik besluit echter te gaan lopen. Ik moet nogmaals vragen hoe ik het beste kan lopen aan 2 vrouwen. Het kan niet meer dan 3 a 4 kilometer zijn. Ik loop over een grote brug die de Maas overgaat naar en loop dan recht door het centrum in van de stad. Ik herken het plein weer en ga er nog weer rustig koffie drinken. De zon komt er niet echt door vandaag maar het is wel aangenaam wandelweer. Nu pas tegen twaalf uur begin ik dan echt aan het Pelgrimspad. Ik loop door het zelfde dorp Roosteren, maar neem nu de toeristische route zeg maar, volgens de wandelkaart.  Daarna over een slingerend pad op het eiland. Het land tussen de Maas en het Juliana kanaal nog net in Nederland. Ik ga nog even een kerkhof op met een klein kapelletje en steek er een kaars op. Na Papenhoven steek ik de sluizen van het Julianakanaal over en even later de A2. Ik loop een hoeve op wat omgebouwd is tot museum. Er zitten veel mensen binnen in een restaurant. Ik mag er echter niet naar binnen want het is besloten. Maar een klein half uurtje en dan gaat het ook voor mij open. Ik loop dan nog maar even over de hoeve. Daarna ook voor mij soep. Daarna loop ik weer snel door. Even verderop is een mooi kasteel Limbricht. Dan loop ik al Sittard binnen. Ik loop het station voorbij en loop hier helemaal door tot op het Marktplein. Ik ga weer zitten op het terras in de hoek. De vorige keer was ik hier met Maria en stond aan het begin van een meerdaagse tocht. Nu is het mijn eindpunt. En sluit hier af met een glas wijn. Daarna terug naar het station. In Roermond stap ik weer uit om wat te eten. Net als 2 jaar geleden kies ik hetzelfde restaurant op het plein. Daarna weer 2 uur treinen naar Amsterdam.

De route van dit traject is beschreven op:

http://wandelnet.nl/traject/law-7-2-09-roosteren-sittard-station

(geschreven 14 oktober 2014)

Sittard – Ubachsberg 28,0 km

PelgrimsPad

MARIA

Maria en ik zijn gister al naar Roermond gereisd met de trein. We hebben geslapen in een herberg waarvan de voordeur alleen met planken over het zand bereikbaar is doordat de hele straat open ligt. Het ligt een beetje aan de buitenkant van het centrum.  We krijgen een beetje het achterbuurt-gevoel. Gister hebben we al op de markt gelopen van Roermond en hebben we een mooie route gefietst rondom Roermond. Zo kunnen we vandaag rustig opstaan en ontbijten. Dan pakken we de trein naar Sittard. Slechts in 15 minuten en we zijn er al. We moeten een flink eind door de stad lopen, door een nog lege winkelstraat, voordat we op het Markt plein uitkomen. Hier vinden we in het zonnetje een goed terras voor koffie. Zo staan we aan het begin van een meerdaagse tocht. Maria gaat 2 dagen met mij mee wandelen. Ik wil in totaal 4 dagen gaan wandelen. Gister hadden we een frisse start met fietsen. De voorspelling is dat het vandaag en de komende dagen steeds warmer wordt. Vandaag is het in ieder geval perfect wandelweer. Daarna lopen we nog even door de stad. We lopen langs de pastorie van een kerk waar ik jaren terug heb overnacht bij een non tijdens het lopen van het Pieterpad. Daarna begint de weg te klimmen en komen we in het bos langs een kapelletje. Voor een behouden tocht steken we een kaarsje op. We klimmen door en maken zo al de 1^ste echte beproeving door. We beginnen al te zweten. Boven komen we opeens in open vlakke velden terecht. We lopen later door paden die iets lager liggen dan de velden naast ons met aan beide kanten wat bomen en struiken. Als we aan onze 2e beklimming beginnen komt een stel wandelaars ons tegemoet. Zij zijn dan aan een snellere afdaling bezig is. Later zie ik op de grond een mobieltje liggen en bedenk me dat deze wellicht van dit stel is. Ik begin luid te roepen het dal in, in de hoop dat ze me horen. Ze hebben me gehoord en ik kan duidelijk maken dat er hier een mobieltje ligt. Ze komen hem weer ophalen en zijn me dankbaar. We lopen door mooi Limburgs landschap verder en zijn in Spaubeek al weer toe aan koffie. We zijn net leuke cafeetjes voorbij gelopen maar nu is er even niets te vinden. We vragen bewoners wat er is aan horeca hier, maar we worden naar een winkel boven op de heuvel gestuurd midden in het dorp. Daar zouden ze wel eventueel koffie hebben. De winkel is helaas dicht op deze Hemelvaartdag. Er zit er nu dus even geen bak met koffie in. Wel besluiten we om een pauze in te lassen, we zijn moe. Bij de kerk zijn er rondom muurtjes waar je goed op kan zitten. We worden wel een beetje gek aangekeken door voorbijgangers. Maar we vinden voor de deur van God een zeer geschikte plek voor een picknick op deze Pelgrimstocht. Als we weer verder lopen komen we op een punt waar meerdere wandelpaden bijeenkomen (o.a. Pieterpad) een tuin bij een groot alleenstaand huis. In de tuin met hangend drogend was aan lijnen zien we meerdere tafels buiten opgesteld en met meerdere wandelaars die hier zijn gaan zitten in de zon. Het ziet er allemaal net iets te leuk uit om door te lopen, dus ondanks dat we net gepauzeerd hebben, besluiten we hier om ook maar weer te gaan zitten. De vrouw des huizes biedt ons heerlijke soep aan wat we niet kunnen weerstaan. Doordat er meerdere wandelaars met ieder hun eigen route en verhaal zitten kunnen we veel ervaringen uitdelen en is er veel gesprekstof. We gaan weer verder en komen weer in de uitgediepte paden met veel bos om ons heen. We blijven ook behoorlijk klimmen en dalen. In Voerendaal gaan we weer even zitten voor een drankje. Niet lang, want we hebben al veel gepauzeerd en moeten nog een behoorlijk eind. Ik begin langzamerhand een beetje op een slaven- drijver te lijken. Heb ik voor vandaag niet teveel kilometers ingepland? Na Voerendaal beginnen we aan de lang verwachte beklimming van de Ubachsberg. Het dorpje zelf is het hoogste dorp van Nederland. Doordat we niet al te steile paden hebben, zijn we er ook nog wel even mee bezig. We vinden een mooi bankje met uitzicht op Ubachsberg, het einddoel voor vandaag. We hebben het bankje echter niet alleen, maar door vermoeidheid willen we er echt gebruik van maken. De jeugd schuift voor ons wat opzij. We kunnen erbij. Zo maken we mee dat de jeugd hier al aan de wiet is. We eten nog wat van ons lunchpakketje. Dan lopen we het laatste stuk naar boven, en komen eindelijk uit waar we willen zijn. Bij de plaatselijke kroeg bestellen we een biertje op het terras. We kijken uit op de hoogste kerk van Nederland. Daarna op zoek naar ons overnachtings-adres. Het is een oude hoeve waar de man des huizes al jaren aan het verbouwen is. Hij heeft meerdere kamers te huur. We moeten het hele huis, door de keuken en nog een trap op. Zo zitten we ineens in het gezinsleven van de man. Er wonen nog 2 volwassen zonen met zijn vrouw in dit huis. We vragen waar wij goed kunnen uit eten in het dorp. Er wordt ons verteld dat het slechts op een stukje lopen afstand voorbij het dorp ligt op de volgende heuvel. Wij reageren met argwaan bij dat: “volgende heuvel” en “stukje lopen”. Het liefst lopen we helemaal niet meer. Het valt inderdaad dan nog eens tegen als dat stukje toch nog wel even flink doorlopen is. Wel hebben we bij dat restaurant het mooiste uitzicht op het dal. Langs het restaurant en onderweg ben ik al fietswijzers van de “Amstel Gold race” tegen gekomen. Over een aantal dagen kom ik als het goed is dus hier langs fietsen. We lopen weer terug naar Ubachsberg, dus nog 1x heuvel naar beneden en om hoog. Het gaat trouwens nu meer uitgerust en zonder bagage een stuk makkelijker. In het dorp nemen we nog een Limburgs biertje in de dorpskroeg. Daarna zoeken we onze “hoeve” weer op. We duiken doodmoe ons bed in en kijken terug op een zeer enerverende wandeldag. We zetten onze wekker op “vroeg”.

De route van dit traject is beschreven op:

http://wandelnet.nl/traject/law-7-2-10-sittard-station-nuth

Foto's 5-daagse wandel/fiets/kayak vakantie Limburg:

https://plus.google.com/u/0/photos/115307920084920575829/albums/5749547936667637937

 (geschreven 15 oktober 2014)

Ubachsberg – Schin op Geul 15,5 km

PelgrimsPad

MARIA

Opstaan vanmorgen gaat niet helemaal gemakkelijk. We zijn wat stram van gister en zouden nog wel een aantal uren door willen slapen. Maar we hebben een druk schema vandaag. Er staat 15 km wandelen en een wildwater kajak avontuur op de “Wilde Maas” voor vandaag op het programma. We krijgen een zeer goed ontbijt met veel zelf gemaakte confituren. We praten nog eens met de eigenaar van de ”Bed en Breakfast”. Veel gasten hebben ze voorlopig niet, deze week zijn er geen boekingen meer. We gaan weer met goede zin op pad. Voor ons is het dorp nu al een beetje bekend. We lopen het weiland in en we zien later het dorpje Ubachsberg verderop op gelijke hoogte liggen als waar we nu lopen. Zo bijzonder hoog was het dan ook eigenlijk niet. We dalen weer af en beklimmen dan weer de Mingersberg. Voor ons bekend van gisteravond van het restaurant. We lopen later nog even mooi langs de Geul met wilde begroeiing er langs. Bij een groot landhuis voor een Jachtvereniging met mooi uitzicht kunnen we wel naar binnen. Er hangen allemaal hertenkoppen aan de wand. Er is alleen voor ons niets te krijgen. Dan maar weer verder. In het stadje Gulpen raak ik de bewijzering van het boekje kwijt. Maar we lopen gewoon verder naar het centrum op zoek naar een goed café met terras voor koffie en met Vlaamse vlaai. We zitten in een toeristisch stadje en we voelen het echte vakantie gevoel. We gaan weer lopen en lopen een beetje op gevoel en het kaartje in het boek door Gulpen heen in de verwachting dat we wel weer ergens de rood/witte vlaggetjes tegen gaan komen van de Pelgrimsroute. Deze blijven even uit en we lopen Gulpen uit, door een Nieuwbouwwijk. Nog steeds geen enkel teken. Na bijna een uur lopen denk ik te weten op de kaart waar we lopen. Aan de overkant van een groot weiland de heuvel op, daar zou de route zich bevinden. Ik ga dwars door het weiland, Maria twijfelt nog. We hopen maar dat er geen kwade boer achter ons aan komt. Maar als ik aan de overkant van het weiland de rood/witte bakens op het hek weer zie, weet ik zeker dat we goed zitten. Het loopt een stuk lichter nu we weten dat we op het juiste pad lopen. In Wijlre lopen we langs de Brand brouwerij. We hebben nog nooit zoveel lege kratjes bier bij elkaar gezien. Dan lopen we achterlangs het dorp door de weilanden later weer langs het riviertje de Geul. De rivier is hier erg “bochtig” en dit geeft een mooi “Wildernis” gevoel. Net langs de Geul komen we ook langs een camping. We blijven langs de Geul lopen en zo zijn we al snel in Schin op Geul. Ook langs de Geul vinden we een leuk terras waar we wat kunnen drinken. We nemen daarna de trein naar Maastricht. In slechts 20 minuten zijn we daar al. Voor Maria zit haar gedeelte er op deze reis. In Maastricht Centraal Station pakt ze de trein naar huis. We nemen hier afscheid. Ik loop snel door naar mijn overnachting plek voor 2 dagen, namelijk de STAY-OKAY. Deze ligt aan de Maas. Het is nog een flink stuk door lopen vanaf het station. Daar zie ik dat Thierry mijn huisgenoot zitten en op mij wacht. Het krioelt er wel van de kinderen, en die maken een hoop lawaai. Dus of dit nu helemaal de juiste keuze is voor een hotel overnachting? Ik ga nog snel wat eten daar en dan nemen we de taxi richting het Kajak gebeuren. We hebben haast want we zijn aan de late kant. We vinden het huisje van de kano vereniging, het bevindt zich net in België over de grens. De deur is wel dicht. Aan de Maaskant kijken we maar er is niemand. Als ik bel, hoor ik dat de man met zijn kajaks al weer vertrokken is en naar huis. Maar ze gaat proberen hem weer op te roepen. We moeten nog half uurtje wachten, maar dan kunnen we de Maas op. In het begin is er nog weinig stroming. Maar het geruis van stromend water wordt langzaam sterker. We worden verrast door de wilde stroming. De één na de andere stroomversnelling volgt. Dit hadden we niet verwacht zo spectaculair. We slaan gelukkig niet om, maar denken dat bijna wel te doen. We pauzeren nog een keer bij een dorpje aan de Nederlandse kant. Bij een dorpskroegje is wat te krijgen. Op het einde van het traject wacht de man ons weer op. Hij heeft er nog iemand eerder op het water gezet, want deze jongen zien we net het water uitkomen voor ons uit. Daarna kunnen wij gemakkelijk de kant op komen. We worden weer terug gebracht naar Maastricht. Door het late vertrek zijn we nu pas om 7 uur s ’avonds terug. Thierry gaat meteen weer de 1^ste trein terug naar Amsterdam. Zo blijf ik alleen achter maar ik heb afgesproken met Annet, Corina, Susanne in een restaurant. Ik heb op aanraden van 2 vrienden uit de stad een tafel gereserveerd in dit restaurant. Wij gaan met zijn vieren morgen de heuvels van Limburg verkennen met de fiets en vooral beklimmen. Er staat ons een zware fietsdag te wachten, maar na het eten doen we toch nog een drankje in de stad op een terras. Ook later nog even een volle kroeg in. Corina maakt gemakkelijk contact en heeft sjans. We staan zelfs te dansen op het podium. We gaan naar ons verblijf terug, maar kunnen het niet helemaal gemakkelijk vinden. Corina probeert haar nieuwe smart-telefoon uit, maar het werkt niet zo heel goed. We lopen keer op keer heen en weer. Tekens zit ze haar telefoon om te draaien om beter te kunnen kijken. We moeten wel hard lachen hoe ze stug blijft proberen  op deze manier de weg te vinden. Of zijn we gewoon dronken? Bij STAY-OKAY is er nog een Latino dans feestje met veel salza-muziek. Op het terras van het hotel, met uitzicht op de Maas, drinken we nog wat na. We slapen gezellig met elkaar op één dormitory. Gelukkig hebben we geen last meer van de kinderen van vandaag en slapen we al snel in.

http://wandelnet.nl/traject/law-7-2-11-nuth-gulpen

http://wandelnet.nl/traject/law-7-2-12-gulpen-schin-op-geul

Fot's 5-daagse wandel/fiets/kayak vakantie:

https://plus.google.com/u/0/photos/115307920084920575829/albums/5749547936667637937

(geschreven 22 oktober 2014)

Schin op Geul – Gonsveld 25,0 km

PelgrimsPad

THEO PETRA ANNET CORINA TULIO

Inmiddels is Suzanne al weer naar huis. Zij kwam alleen voor het fietsen gisteren. Zij is op de kamer ingewisseld voor Tulio. Corina (heeft gister niet de hele route gereden maar afgesneden) en Annet (had een lekke band gister) zijn voor zowel het fietsen als het lopen gekomen naar Maastricht. We hebben dus weer een dormitory voor ons zelf. Zespersoons kamer voor ons vieren. We hebben de avond ervoor al gezamenlijk gegeten. Zo blijft de groep samenstelling wijzigen deze dagen. Ook hebben we op verzoek van Theo gezocht naar een kroegje in Maastricht waar hij hele goede herinneringen aan heeft en dat nog een keer wil zien. Helaas hoort hij van één van de portiers van de kroegen er naast dat het bewuste kroegje niet meer bestaat, maar is overgenomen door een ander en een restaurant is geworden helaas. Net als de vorige ochtend moet ik iedereen wakker roepen om te gaan douchen. Ik begin weer op een slavendrijver te lijken! Ik neem zelf maar het goede voorbeeld. Maar één voor één krijg ik iedereen zover. Corina beweert dat ik toch echt met dit gebeuren te veel bezig ben. Volgens haar heb ik erover liggen dromen vannacht en heb ik blijkbaar iets geroepen in mijn droom, maar echt verstaan kon ze me niet. Is het al zo erg met mij gesteld? We kunnen al mooi buiten op het terras aan de Maas ontbijten. De zon schijnt in de vroege morgen al volop. Dan gaan we met zijn vieren op pad en we steken de Servaas brug weer over richting station. Daar komen we dat Theo en Petra tegen, die al rustig op ons aan het wachten zijn. Zij hadden hun eigen hotel geboekt aan deze kant van de Maas. Dan nemen we weer de trein naar Schin op Geul. In 20 minuten zijn we daar en kunnen we beginnen aan de wandel etappe van vandaag. Deze begint al heel snel met een steile beklimming de heuvel op door het bos. Iedereen moet er een beetje aan wennen. Dit is toch duidelijk anders lopen dan in het vlakke Noord-Holland! We komen boven bij een klein kapelletje waar we even binnen kijken. Al snel dalen we weer af van de heuvel en komen we beneden bij een bos-laan met uitzicht op kasteel Schaloen. Tulio begint al heel druk en energiek te doen. Volgens mij heeft hij een energiepil genomen. We komen alweer bij een kapelletje. Ook zien we veel Jezus Christus Kruisen en of Mariabeelden langs de route. We voelen ons echt op een Pelgrimsroute. We lopen nu ook met zijn zessen. We hebben niet allemaal dezelfde snelheid. Ik deel de informatie bladen met een kaartje van de wandelroute uit, in geval we per ongeluk elkaar kwijt raken. Door dat ik een beetje zit te treuzelen met de route en enigszins niet helemaal zeker weet of ik op de route zit, geeft het de anderen tijd om bij te komen. We moeten even vragen naar de route. We vergeten wel hierdoor over een akker te lopen. Dit zijn mijn favoriete wandel stukjes altijd. Dus die hebben we even gemist. In het dorpje zie ik de route weer van rechts komen door een smal steegje. Voortaan beter opletten dus! Het is inmiddels al behoorlijk warm geworden en we nemen in dit dorp dan ook een pauze en zoeken een terras met een plek in de schaduw. We gaan weer de bossen in. Doordat er 2 routes met dezelfde wegbewijzering (LAW = wit/rood) elkaar kruisen geeft het verder wat verwarring welke we nu precies moeten volgen. Uiteindelijk moeten we links ergens de heuvel op naar het dorp Cadier en Keer, maar waar precies? Theo en Petra lopen rustig achteraan met eigen kaart, maar ik moet een stuk terug lopen en dus loop ik hen weer tegemoet en kunnen ze gewoon rustig doorlopen en zijn weer als één groep aan in gehaakt. We kunnen mooie achtertuinen bekijken van luxe panden. We nemen een 2^e pitstop in dit dorp verderop. Theo en Petra willen eigenlijk nog lekker op het terras in Maastricht zitten voordat ze naar huis rijden vanavond. Ze lopen dan nog een klein stukje verzetten de grens nog een keer verder, maar gaan dan toch echt af op de bushalte die ik ze aanwijs op de kaart. We krijgen al gauw telefoontje dat ze op het Vrijthof plein zitten aan het bier in Maastricht. Wij lopen nog even verder. Tulio is ook al behoorlijk kapot, maar zet door. We lopen nog door heel veel bos. We nemen nog een keer extra pauze bij een restaurant in het bos, waar we een stukje voor moeten omlopen. Maar we hebben die pauze nodig, we raken vermoeid, ook door de hitte. Het is behoorlijk broeierig en benauwd. Doordat we al een paar keer een stukje voor niets hebben omgelopen, vraag ik goed met me mee te kijken op de kaart. Ik zie Annet hier ook serieus op de kaart turen. We gaan dan nu ook niet meer verkeerd. Er wordt mij nog een keer gevraagd hoeveel kilometer nog. Ik geef altijd de afstand van einde Pelgrimsroute door. Dus niet inclusief vanaf dat stuk naar het station. Het valt mijn groepje lopers dan nog even tegen hoeveel we nog exact moeten lopen. Maar ze zetten zich er weer even overeen. Tulio is echt bijna aan zijn einde en zit echt stuk. Nog 3 km, dus dat valt nu te overzien. We zien in de verte de hemel heel donker worden en horen gerommel in de verte. De lucht ziet er best spectaculair uit, en maken er mooie foto’s van. We zijn nog niet echt heel bang voor slecht weer. We denken het zal wel los lopen met ons. We zijn al bijna aan het einde vandaag. Ik kom op het punt waarop het Pelgrimspad rechtdoor gaat. Ik wijs de rest van de groep op het grote bord, en dat ik dus hier morgen verder rechtdoor ga, wellicht ook met Tulio. Dan komt het laatste dorp en eindpunt in beeld, namelijk Gonsveld. Het begint te regenen, en we trekken onze regenkleding aan. We steken nog een drukke verkeersweg over. We proberen nog te schuilen, maar we lopen even later toch maar weer door. Het begint nu echt te stort regenen. Met de onweersklappen dichtbij toch niet helemaal lekker. Bij het station kijken we naar de vertrektijden van de trein, en we kunnen nog even wat drinken in de kroeg net om de hoek. Als verzopen katten komen we daar binnen. In onze plastic regenpakken lopen we binnen terwijl iedereen ons daar vreemd aanstaart. Het kan ons weinig schelen en bestellen drank! Het natte pak heeft het plezier in wandelen vandaag in ieder geval niet bedorven. Later stappen we in Gonsveld in het boemeltje naar Maastricht. Het zijn slechts 2 haltes, dus we zijn er zo. Corina en Annet willen ook diezelfde dag nog naar huis rijden met de auto. Een douche zit er even niet in, we zitten dan later nog half opdrogend in het restaurant te wachten op ons eten. Al wel flink aan de wijn. Het wordt Tulio allemaal even te veel, en valt bijna flauw als hij opstaat en alleen maar sterretjes. Corina kan hem half opvangen, maar het loopt goed af. Na het eten nemen we afscheid van mijn 2 zussen en lopen wij een beetje strompelend naar het hotel. Ik hoor later dat de treinen door het noodweer heel veel vertraging hebben opgelopen, en niet verder rijden dan Amsterdam. Heel laat heeft Peter Dekker mijn 2 zussen moeten ophalen met de auto. Tulio en ik hebben voor de laatste nacht in Maastricht een lux hotel geboekt en zitten niet meer in het hostel. We maken in de stad nog een kleine na-wandeling en drinken nog wat koffie en ook nog een wijntje op het Vrijthof. Dan laten we ons ook nog zien in de gay kroeg Flagstaff. Het is zondagavond en dus niet heel druk. Ik kom er zelfs een bekende uit Amsterdam tegen. Die is hier geboren en getogen. Er zit weinig leven meer in ons. Dus het is toch gewoon op tijd naar bed, onze luiken vallen dit keer wel heel gauw dicht.

De route wordt beschreven op:

http://wandelnet.nl/traject/law-7-2-13-schin-op-geul-maastricht-vrijthof

http://wandelnet.nl/traject/law-7-2-14-cadier-en-keer-mesch

Foto's 5-daagse wandel/fiets/kayak vakantie Limburg:

https://plus.google.com/u/0/photos/115307920084920575829/albums/5749547936667637937

(geschreven 23 oktober 2014)